1.   ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENNE

1.1.   IDEA

Stworzenie więzi między wspomnieniem świętych miejsc cmentarza prawosławnego i cmentarza żydowskiego. Powiązanie ich świątynią sztuki i natury. Park przenikający się z Operą. Elementy przetworzonego antyku greckiego kolumnady i amfiteatru otwarte na cmentarze scalają je we wspólnej idei Tradycji.

Powiązanie istniejącego śródmieścia Białegostoku z tworzonym nowym śródmieściem (Rynek Sienny) ul. Odeską – osią sztuki podlaskiej.

Dialog wielkoprzestrzenny współżycia kultur między Kościołem św. Rocha, a żywą Naturą bryły Opery, placem Uniwersyteckim, wspomnieniami cmentarzy i ludzi na nich spoczywających tworzą Nadzieje Współżycia.

W parkach znak prawosławia (cerkiew) proponuje się uzupełnić o znak cmentarza żydowskiego dwóch symboli macew kobiety i mężczyzny odlanych ze szkła o wym. 2,0x3,0m ustawionych na wzgórku przed kolumnadą Opery.

Wytworzenie ulicy z uspokojonym ruchem kołowym – symbole współżycia człowieka pieszego i człowieka w samochodzie.

 1.2.  DYSPOZYCJA PRZESTRZENNA

Lokalizacja Opery w kręgu amfiteatru Niemena z kolumnadą przed jego placem wiążącym ul. Odeską z istniejącym dojazdem dostawczym podniesionym do rangi „osi sztuki” podlaskiej przy, której lokalizowana jest rozbudowa Teatru Lalek, nowe wejście do istniejącego teatru i nowe kino oraz wjazdy do parkingów. Rozbudowa Teatru Lalek i Kino graniczy z ul. Kalinowskiego. Cały teren lokalizacji Opery, przylegający do budynku i na jej dachach, stanowi otwarty park miejski wiążący parki cmentarzy.  

1.3. RUCHY PIESZE I KOŁOWE

Proponuje się powiązanie ul. Kalinowskiego z ul. Młynową przedłużając ul. Odeską do istniejącej jezdni dostawczej do Teatru Lalek. Ulicę tę planuje się jako ciąg pieszy z wyznaczonym śladem do bardzo wolnego (5-10 km/h) przejazdu samochodów.

Nakładanie się ruchu pieszego i kołowego intensyfikuje nastrój miejskości i dostępności. Umożliwiające „paradny” podjazd do głównego wejścia do Opery, Teatru i Kina oraz wjazdy do podziemnych parkingów w.w. funkcji.

Podobnie proponuje się rozwiązać ruch na ulicy nazwanej dla potrzeb projektu Operową. Ulicę Kijowską proponuje się poszerzyć do 6m i przekształcić w parkingową z dwustronnym parkowaniem prostopadłym w sposób naturalny spowalniającym ruch.

Łącznie w parkingach przy ulicach, wzdłuż Kijowskiej i Młynowej – 320 miejsc.

W parkingach podziemnych  - zlokalizowano: przy Operze w parkingu podziemnym 2 poziomowym – 186 miejsc (możliwe zwiększenie do 280 miejsc przy wprowadzeniu 3-go poziomu) w parkingach naziemnych przy Operze 36 miejsc, pod Teatrem Lalek – 29, pod Kinem – 72 miejsca.

Istnieje możliwość wewnętrznego łączenia parkingów Opery i Kina, a łączna liczba miejsc postojowych 607, znacznie przekroczy zapotrzebowanie.

Ciężki ruch dostawczy i służbowy do Opery od strony ul. Kijowskiej. 

1.4. ZIELEŃ

Projektowana zieleń na poziomie gruntu opiera się głównie o istniejący drzewostan, a szczególnie o charakterystyczny łuk niskich drzew, które po niezbędnych zabiegach pielęgnacyjnych będą stanowiły wraz z małymi krzewami ważny element kompozycyjny. Jednak niewielka ilość starszych drzew (kilka sztuk) będzie musiała być przesadzona w obrębie założenia.

Poza tym wokół projektowanej zabudowy proponuje się luźny układ grup niskich kwitnących krzewów oraz pnączy w pobliżu ścian i na kolumnach. Wokół na trawnikach posadzone będą duże kępy żonkili, krokusów, tulipanów itp. kwitnących wiosną.

Cała zieleń ma być przejrzysta dająca delikatny rysunek na tle architektury.

Oddzielny system zieleni znajduje się na płaskich dachach budynków. Jest on konstruowany na układzie płytkich zbiorników (5-7 cm) z folii EPDM (system DPTIMA) magazynujących wodę opadową i podsiąkowo udostępniający ją roślinom.

Przewidywana warstwa substratu dla wzrostu roślin ma mieć od 20-30cm do 70cm w miejscach sadzenia drzew.

Podstawową formę zieleni będą stanowiły murawy typu świeżego złożone z niskich traw kępowych, goździków, stokrotek, krwawników, maków, rumianków itp. To rozwiązanie pozwoli na uniknięcie wielu zabiegów pielęgnacyjnych związanych z tradycyjnymi trawnikami (nawożenie, strzyżenie, pielenie).

Poza tym główną roślinność na dachach będą stanowiły silnie rosnące pnącza, którymi mają być pokryte ściany bez okien. Będą to zarówno pnącza samoczepne (winobluszcz trójklapowy, hortensja pnąca) oraz wymagające podpór np. siatki na elewacji (dzikie wino itp.).

Jedynie wzdłuż przejść i w miejscach istotnych kompozycyjnie planuje się grupy niskich krzewów np. róż okrzywowych, tawuł barberysów i pojedyncze jabłonie i wiśnie ozdobne.

Szczególny element stanowi misa na kolumnadzie od frontu projektowanego gmachu. Będzie ona obsadzona karłowatym drzewkami o silnie zwieszających się pędach długości 1-2m. Ze względu na super trudne warunki wzrostu proponuje się odmianę krajowej wierzby (salix purpurea pendula).

Wymaganą do funkcjonowania układu ilość wody zapewni automatyczny system nawadniania oparty na liniach kroplujących umieszczonych 5-10cm pod ziemią. To rozwiązanie zapewnia bezawaryjną pracę i nie jest narażone na uszkodzenia mechaniczne spowodowane przez ludzi i zwierzęta. 

 1.5.  ENERGETYKA

Sieci zewnętrzne

Europejskie Centrum Muzyki i Sztuki zostanie zlokalizowane na terenie o niewielkim uzbrojeniu w instalacje elektroenergetyczne. Istniejąca stacja transformatorowa zasila głównie obiekty istniejące na terenie planowanej inwestycji i znajdzie nową lokalizację na skraju terenu objętego planem zagospodarowania i posłuży częściowo do zasilenia projektowanych obiektów. Pozostałe przekładki kabli SN i nn wykonane zostaną zgodnie z warunkami wydanymi przez Dostawcę energii elektrycznej. Wszystkie projektowane obiekty zostaną zasilone zgodnie z Warunkami Przyłączenie wydanymi przez Dostawcę energii, w taki sposób, aby zapewnić pewność zasilania niezbędną do prawidłowego funkcjonowania obiektów. Zasilanie rozdzielnic głównych minimum z dwóch przyłączy: podstawowego i rezerwowego. W każdym z obiektów przewidziano odpowiednio wyposażone przyłącza.

Przyłącza teleinformatyczne wykonane zostaną zgodnie z warunkami wydanymi przez wybranych operatorów i włączone w strukturalną sieć teleinformatyczną przez urządzenia aktywne, których parametry będą dobrane indywidualnie dla każdego obiektu.

Cały teren projektuje się oświetlić w taki sposób, aby podkreślić rozwiązania architektoniczne obiektów z wyodrębnieniem oświetlenia dróg, chodników i fasad. Oświetlenie projektuje się lampami ze źródłami wysokoprężnymi, energooszczędnymi. Całość wykonana zostanie zgodnie z obowiązującymi normami.

Obiekty kubaturowe

Wszystkie obiekty tzn. Opera Podlaska, Teatr Lalki i Kino Wielosalowe wyposażone zostaną we wszystkie niezbędne do realizacji swoich funkcji instalacje oraz ochronę dla zapewnienia bezpieczeństwa

Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa

Ochrona przeciwporażeniowa:

Jako system dodatkowej ochrony przeciwporażeniowej projektuje się:
- w sieci SN – uziemienie ochronne,
- w sieci 0,4kV – samoczynne wyłączenie zasilania.

Ochrona przepięciowa:

W budynku projektuje się dwustopniowy system ochrony przeciwprzepięciowej za pomocą ochronników klasy B i C.

Ochrona odgromowa, uziemienia i połączenia wyrównawcze:

Ochroną odgromową wykonaną zgodnie  z PN-IEC 61024-1 objęte zostaną dachy budynków przez sieć zwodów poziomych połączonych przewodami odprowadzającymi z uziomem fundamentowym. Do uziomu fundamentowego zostaną połączone główne szyny uziemiające oraz miejscowe połączenia wyrównawcze. Wszystkie elementy będą projektowane z maksymalnym wykorzystanie części konstrukcji.

Ochrona przeciwpożarowa

Dla zapewnienia możliwości wykrycia i sygnalizacji alarmu pożarowego w każdym obiekcie zostanie zainstalowany automatyczny SWP połączony z Państwową Strażą Pożarną. System będzie współpracował z innymi systemami działającymi w czasie ewakuacji i gaszenia pożaru

Część dozorowa i wykrywcza systemu ( neuronowe czujki dymu i ręczne ostrzegacze pożaru ) zostaną rozmieszczone w całym obiekcie zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Część sterująca systemów będzie realizować następujące funkcje: zamykanie żaluzji i klap pożarowych, zdejmowanie blokad, sterowanie wentylacją windami i systemem DSO, pracą lokalnych centralek oddymiania, systemem obsługi parkingowej. Centralki zlokalizowane zostaną w pomieszczeniach ochrony i portierniach

Rozdział energii

Z rozdzielnic głównych wyprowadzone zostaną wlz-ty prowadzone wydzielonymi trasami w piwnicy,  następnie pionowo szachtami do punktów dystrybucji na poszczególnych poziomach. Tablice rozdzielcze lokalizowane będą w pomieszczeniach i wnękach zamykanych drzwiami. Z tablic rozdzielczych piętrowych zasilane będą: oświetlenie ogólne i awaryjne, gniazda wtyczkowe, drobne odbiory, Pozostałe urządzenia zasilane będą bezpośrednio z rozdzielnicy głównej.

Oświetlenie

Oświetlenie w zależności od charakteru i przeznaczenia pomieszczenia zostanie dobrane w taki sposób, aby współgrało z koncepcją architektoniczną. Natężenie oświetlenia zgodne z obowiązującą normą.

Jako źródła światła ze względu na złożoność obiektu zastosowano zarówno źródła fluorescencyjne jak i wyładowcze. Całość będzie sterowana centralnie z możliwością programowania scen oświetleniowych ze ściemnianiem. Całość oświetlenia ze względu na funkcję i sposób zasilania podzielono na grupy: oświetlenie podstawowe, awaryjne (bezpieczeństwa, ewakuacyjne, kierunkowe i podświetlane znaki ewakuacyjne) i sceniczne.

Punkty dostępu

Dla każdego stanowiska pracy przewidziano tzw. punkt dostępu  złożony z gniazd teleinformatycznych, gniazd zasilających ogólnych i wydzielonych dla sieci komputerowej. Dodatkowo na całej powierzchni rozmieszczone zostaną gniazda jedno i trójfazowe przeznaczone do zasilania przenośnych urządzeń związanych z technologią eksploatacji.

Systemy teletechniczne

Wszystkie systemy teletechniczne będą zintegrowane w ramach obiektowego systemu BAS i realizować funkcje: nadzoru wizyjnego CCTV terenu zewnętrznego, parkingu  i pomieszczeń wewnętrznych, interkomów, ochrony antywłamaniowej, sterowania oświetleniem i wentylacją, kontroli dostępu, dróg ewakuacyjnych, wind i parkingów. Podstawą połączenia systemów i stanowisk pracy będzie strukturalna sieć teleinformatyczna obejmująca całe obiekty. Centralki i monitory systemów zlokalizowane zostaną w pomieszczeniach ochrony i portierniach.

2.    OPERA PODLASKA

2.1. IDEA

Przekształcenie amfiteatru muzycznego Czesława Niemena w Operę Podlaską imienia Czesława Niemena. Podniesienie rangi nastroju przestrzeni okresowego wykorzystania, przestrzeni upadającej – jej sakralizacja i mitologizacja. Wyniesienie Kręgu więzi natury i kultury ponad przeciwieństwa światopoglądowe. Powiązanie tych przeciwieństw sztuką architektoniczną i sztuką formowania ogrodu z sztuką regulacji powstawania miasta (kolumnada, amfiteatr, park na dachach scala park cmentarza żydowskiego, park cmentarza prawosławnego i włącza w życie „uliczki” Operowej i ul. Odeskiej).

We wnętrzu osiągnięcie powiązania nastroju wnętrza opery historycznej ze współczesną elastyczną wielkofunkcyjnością. 

2.2.  ARCHITEKTURA

Budowla Opery dostosowana jest do istniejącego ukształtowania terenu, kolistego założenia amfiteatru Czesława Niemena, istniejącego zadrzewienia oraz do planowanej zabudowy komercyjnej. Główne wejście do Opery od strony placu Czesława Niemena (przedłużenie ul. Odeskiej) poprzez zewnętrzny hall na poziomie 150,0 Npm przekryty, stożkową przeszkloną formą dendrytowej konstrukcji ze stali nierdzewnej. Akcentuje ona przerwę we frontowej kolumnadzie „więzi natury i kultury” (okrągłe żelbetowe słupy nośne wspierające dach foyer i belkę donicy). Słupy otoczone są siatką prostokątną ze stali nierdzewnej, z prętów ø8 mm o oczkach 10x10 (kręgi prętów poziomych ø10, płyty pionowe ø6). Głowica słupa z blachy ze stali nierdzewnej gr. 3mm osłania lampy rozświetlające zieleń pnącą się po kolumnach. W belce donicy zasadzone będą wierzby. Do hallu kasowego wchodzi się z dwóch stron, od strony hallu zewnętrznego i parkingu. Nieco obniżony hall szatniowy przekryty prowadzi do wind i klatek ogniowych wiążących wszystkie poziomy foyer i kuluary oraz do schodów otwartych w foyer, łączących również wszystkie poziomy wejść widowni.

Widownię rozwiązano – parter jako klasyczny układ operowy, loże i balkon tworzą drugi układ, razem umożliwiający wypełnienie przez 664 widzów na parterze, 241 widzów na balkonie i 95 widzów w lożach. Razem 1000 miejsc.

Przestrzeń nad widownią wraz z zapadnią orkiestralną oparta o rozwiązania Georga Izenour umożliwia elastyczne dostosowanie do wymaganych funkcji – opery, sali koncertowej, teatru dramatycznego i konferencji. Umożliwia podział widowni na wielkości:
- 525 widzów, tylko pierwsza część parteru
- 620 widzów, pierwsza część parteru i loże
- 664 widzów, cały parter
- 759 widzów, cały parter i loże
- 861 widzów, pierwsza część parteru, balkon i loże
- 1000 widzów, maksymalna liczba widzów.

Urządzenia i ruchome ekrany akustyczne umieszczone w kubaturze nad widownią zabezpieczają w pełni dostosowanie akustyki i oświetlenia sali do zmiennych funkcji i wielkości widowni. Ściany sali akustyczne płyty drewniane, ciemno granatowe i ciemno zielone, podłoga drewniana, barwiona – ciemna zieleń, fotele wykończone  tkaniną ciemnoczerwoną – burgund, od zewnątrz drewniane ciemno zielone.

Foyer – las słupów betonowych, belek z drewna klejonego, sufity i ściany pokryte płytami gipsowymi. Wszystkie elementy malowane na biało (drewno na przejrzyście biało). Podłogi górnego poziomu z wykładziny dywanowej szaro-zielonej, klatki schodowe łączące górny poziom foyer z kuluarami balkonu szklone ze szkła laminowanego trójwarstwowo, hartowanego o łącznej grubości 40mm na konstrukcji ze stali nierdzewnej. Dolny poziom foyer i hallu szatniowego oraz związane z nim schody – posadzki, stopnie, cokoły kamienne – Morawica, pozostałe wykończenia (balustrady, drzwi, itp.) szkło matowe i stal nierdzewna, drewno ściany i sufity płyty gipsowe malowane na biało, ściana kurtynowa szkło float bezbarwne, laminowane, hartowane w zestawach wsp. U 1,0, g 0,3 L 70%, zawieszane punktowo na żebrach szklanych hartowanych.

Oświetlenie  - lampy firmy Erco.

Izolacje termiczne styropian ekstrudowany – ściany 12cm, dachy 20cm, podłogi na gruncie w pomieszczeniach ciepłych – 6cm.

Izolacje przeciwwodne wg standardów firmy Deitermann oraz folia EPDM (system DPTIMA).

Wykończenie pomieszczeń zgodnie z ich przeznaczeniem – materiałami wynikającymi z technologii ich użytkowania np.:
- sale prób – podłogi drewniane, ściany i sufity panele akustyczne, okna drewniane, U 1,1
- sale prób baletu – podłoga drewniana „sportowa” z nałożona warstwą „baletową”, ściany i sufity gipsowe z nałożonymi lustrami i drabinkami
- administracja i pokoje – podłogi – wykładzina dywanowa, ściany, sufit – gips, malowane, zmywalne
-  jadalnie, poczekalnie – relaksowe, łatwo zmywalne, podłogi
- bufet i kuchnia – podłogi i ściany – gres
- sanitariaty – podłogi i ściany gres, ścianki kabin giszetowe, urządzenia zawieszone na stelażach
- garderoby, szatnie – podłogi – wykładzina dywanowa, ściany, sufit – gips, malowane, zmywalne
- pracownie, warsztaty, magazyny, techniczne – podłogi wylane na szlichcie, ściany i sufity gips zabezpieczony do wys. ~2m powłokami lub płytkami zmywalnymi.

W podłogach minimalna warstwa szlichty 8cm na 2 warstwach 3cm styropianu akustycznego.

Ściany zewnętrzne: na konstrukcję – żelbetowa gr. 15, 20, 25cm z żebrami, naklejony styropian ekstrudowany gr. 12cm (okna w warstwie styropianu)
- warstwa wykończeniowa – typu Dryvit biała
- cegła cementowa zawieszona na stelażu typu „Halfen”
- siatka ogrodzeniowa szer. 1,2m ocynkowana, plastikowana w kolorze zielonym o oczkach 40x40mm, naciągana na stelaż z ceowników ze stali nierdzewnej o wym. 100x50mm, mocowanych do betonu zaczepami typu „Halfen” co ok. 120cm.

Żaluzje zewnętrzne w oknach sal prób i pracowniach skierowanych na południe i zachód.    

2.3.          TECHNOLOGIA

Wyposażenie sceny w urządzenia górnej i dolnej mechanizacji sceny spełniają w przedstawionym projekcie wszystkie warunki określone w „Programie i wytycznych funkcjonalno-technologicznych ..”.

Po prawej stronie sceny o zadanej powierzchni zlokalizowano odcinaną pożarowo prawą kieszeń sceny mieszczącą wózki sceniczne. Na zasceniu umieszczono kasetowy wózek z wbudowaną obrotówką. Obok kieszeni zlokalizowano przysceniczny magazyn dekoracji.

Po lewej stronie zascenia umieszczono przedsionek komunikacyjny z windą dekoracyjną służący do transportu pionowego dekoracji i transportu dekoracji na zewnątrz.

Wymiar orkiestronu zarówno na poziomie sceny jak i w poziomie dla orkiestry spełnia podane parametry, a jego relacje ze sceną i widownią są zaproponowane zgodnie z wymogami akustyki. Orkiestron jest zlokalizowany na zapadni pozwalającej na ustawianiu go jako proscenium oraz jako  zapadnię spełniającą  funkcję transportu pionowego dla wyposażenia orkiestronu do specjalnego magazynu.

Zasadniczą zmianą w stosunku do wytycznych jest koncepcja układu pionowego widowni i architektonicznego okna portalowego.

Wysokość budowlana widowni jest identyczna jak sceny. Na najwyższym poziomie kubatury widowni zlokalizowano przestrzeń do dystrybucji instalacji obsługującej widownię.

Poniżej tego poziomu zlokalizowano poziom techniczny, gdzie zlokalizowano układ napędów i prowadnic obsługujący system nastawialnych ekranów akustycznych, rusztu technicznego nad proscenium i kabiny technicznej.

Za tylnią ścianą kabiny, w linii  bariery balkonu zlokalizowano sztywną, ciężką kurtynę akustyczną służącą do odcinania akustycznego części widowni znajdującej się na balkonie. W przestrzeni pod podłogą parteru widowni, w linii bariery balkonu zlokalizowano wypychaną kurtynę akustyczną. Służyć ona będzie do akustycznego odcinania części widowni parteru znajdującej się pod balkonem.

Architektoniczne okno portalowe ma szerokość 16 m. Zwężanie okna następuje poprzez zamykanie ruchomych wierz portalowych oraz szerokością otwierania tekstylnej kurtyny rozsuwanej. Wysokość architektonicznego okna scenicznego jest regulowana od min. 9 m do ca 11m. Stalowa konstrukcja tej diafragmy pracuje w ścisłym związku z główną kurtyną przeciwpożarową. Zamykanie wysokości otworu portalowego realizowane jest poprzez kombinację wysokości: diafragmy górnej, mostu portalowego oraz podnoszonej kurtyny tekstylnej.

W zależności od potrzeb programowych wzajemne relacje elementów regulujących wymiar okna scenicznego, głębokości proscenium (z orkiestrą lub bez) z pełną lub ograniczoną widownią układ tych elementów się zmienia.

Skrajnym układem jest układ koncertu orkiestry i chóru zlokalizowanych  na długim proscenium i scenie .Na scenie specjalne elementy akustyczne tworzą wtedy „muszlę koncertową”, okno portalowe zostaje otwarte maksymalnie, ekrany akustyczne ułożone są na najwyższych poziomach według zasad akustyki, a kabina techniczna podniesiona jest maksymalnie do góry.

W drugim skrajnym położeniu wszystkie elementy okna architektonicznego  są ułożone  w pozycję minimalną, ruszt techniczny prosceniowy obniżony do wysokości 9 m, ekrany akustyczne rejonu proscenium zostają złożone i schowane w strukturze tego urządzenia,  kabina techniczna obniżona i zamknięte są obydwie kurtyny akustyczne. Poziom i kąty ekranów akustycznych będą wtedy ułożone zgodnie z zasadami teatru dramatycznego (zrozumiałość mowy z odpowiednim czasem pogłosu). Jest to układ przewidziany do prezentacji przedstawień teatru dramatycznego oraz zjazdów, seminariów i sympozjów.

Rozbudowane zadania programowe jakie mają być realizowane w przestrzeni widowni i sceny wymagają stworzenia precyzyjnego układy instalacji kubaturowych w pudle sceny i widowni. Zmiany kubatury i kształtu przestrzeni widowni dla tego programu , określonego w wytycznych , wymagają precyzyjnego i bezpiecznego dla publiczności układu napędowego i konstrukcyjnego ponad ruchomymi ekranami widowni. Realizacja takiego systemu możliwa jest tylko w powiększonej kubaturze nad "widoczną " częścią widowni.

Odpowiednie ułożenie wyżej wymienionych elementów pozwoli na zrealizowanie wymienionych w wytycznych przedsięwzięć artystycznych i imprez okolicznościowych i innych o charakterze komercyjnym.

2.4. AKUSTYKA

Konstrukcja obiektu oraz układ pomieszczeń zapewniają ograniczenie poziomu hałasów zewnętrznych oraz przesłuchów pomiędzy pomieszczeniami do wartości wymaganych normami i odpowiednimi przepisami.

Hałaśliwe urządzenia i instalacje zostaną zabezpieczone przed nadmierną emisją hałasu.

Z punktu widzenia akustyki najważniejszym elementem tej części Centrum jest zespół widowni głównej ze sceną i zapleczem.

W założeniach programowych przyjęto wielofunkcyjność zespołu.

Światowe tendencje przy projektowaniu sal tego typu (w których podstawową funkcją jest słuchanie dźwięku bezpośredniego) jest zapewnienie zmiennych warunków pogłosowych dla różnych rodzajów muzyki. Realizowane jest to na ogół przez tworzenie wokół sali dodatkowej kubatury, tzw. Przestrzeni wybrzmiewania, która z zasadniczą kubaturą może być łączona poprzez otwieranie ruchomych elementów ścian.

Niniejszy projekt przewiduje uzyskanie zmienności kubatury sali poprzez ruchomy sufit podwieszony, którego elementy mogą być poruszane w górę lub w dół oraz, w przedniej części, posiadają możliwość zmiany nachylenia tak, aby w zależności od położenia źródła dźwięku (fosa, estrada) kierować odbicia energii dźwiękowej od sufitu w kierunku widowni.

Jako funkcje podstawową, przyjęto spektakle operowe i czas pogłosu rzędu 1,4 s, przy kubaturze rzędu 7000m³ i pełnej widowni (1000 widzów). Wykończenie wnętrza widowni przewiduje się w drewnie i materiałach drewnopodobnych, posiadających odpowiednie atesty p-poż.

Możliwość zwiększenia, przy pełnej widowni, kubatury sali  przez przeniesienie sufitu podwieszonego pozwoli na uzyskanie właściwych warunków akustycznych dla koncertów symfonicznych. Przewidywana jest także możliwość zainstalowanie w pudle sceny „muszli koncertowej” zbudowanej z demontowalnych elementów.

Przy pomocy ruchomych przegród w tylnej części sali, istnieje możliwość ograniczenia kubatury widowni i ilości miejsc.

Wszystkie w/w systemy zmian kubatury widowni a tym samym jej walorów akustycznych, wraz z systemami nagłośnienia na drodze elektroakustycznej, pozwolą na uzyskanie prawidłowych warunków propagacji i percepcji dźwięku dla wszystkich, przewidzianych programem, funkcji zespołu sali widowiskowej.

W salach prób, których ilość i wielkość jest zgodna z założeniami programowymi, odpowiednie dla ich funkcji warunki akustyczne zostaną zapewnione przy pomocy adaptacji akustycznej ich wnętrz.

2.5.  KONSTRUKCJA

          Sala główna

Główną konstrukcję nośną dachu stanowią stalowe dźwigary kratowe. Na dźwigarach oparta jest żebrowana płyta żelbetowa stanowiąca właściwy dach i przenosząca obciążenia od warstw wykończeniowych i obciążenia użytkowego dachu. Konstrukcja dachu przygotowana jest do podwieszenia ekranów akustycznych, sznurowni i wyposażenia. Na dolnym pasie dźwigara oparta jest konstrukcja pomostów obsługowych. Dźwigary zabezpieczone przeciw-pożarowo odpowiednimi farbami pęczniejącymi.

Konstrukcja dachu oparta jest na zewnętrznych, żelbetowych ścianach nośnych. Ze względu na znaczną wysokość ściany skonstruowane zostały w formie pionowego rusztu, a w części środkowej w formie żebrowanej tarczy ściennej. Ściany przenoszą obciążenia pionowe bezpośrednio na fundamenty.  Konstrukcja widowni jest żelbetowa, monolityczna w formie stropu żebrowego, oparta na słupach i ścianach nośnych.

Sztywność przestrzenną zapewniają wzajemnie prostopadłe ściany nośne.

Foyer

Główną konstrukcję nośną dachu stanowią dźwigary z drewna klejonego warstwowo. Zastosowane wymiary dźwigarów zapewniają wymaganą odporność ogniową konstrukcji. Na dźwigarach opiera się  żebrowana płyta żelbetowa stanowiąca właściwy dach i przenosząca obciążenia od warstw wykończeniowych i obciążenia użytkowego „zielonego” dachu. Dźwigary oparte są na słupach żelbetowych i na ścianach tworząc nieregularny ustrój ramowy. Słupy przenoszą obciążenia na fundamenty. Sztywność przestrzenną zapewnia ustrój ramowy.

Zaplecza

Główna konstrukcja żelbetowa, monolityczna; konstrukcję nośną dachów o większej rozpiętości (powyżej 8m) stanowi żelbetowy, wylewany na mokro krzyżowy strop żebrowy (kasetonowy). Konstrukcję nośną dachów o mniejszej rozpiętości stanowi płaski strop żelbetowy, wylewany na mokro. Stropy między-piętrowe zaprojektowano jako żelbetowe płyty monolityczne, wzmocnione miejscowo ukrytymi podciągami i żebrami. Stropy oparte są na żelbetowych słupach i ścianach, które przenoszą obciążenia na fundamenty. Sztywność przestrzenną zapewnia układ ścian nośnych współpracujący z układem ramowym tworzonym przez słupy i stropy.

Schody i klatki schodowe zaprojektowano jako żelbetowe, monolityczne oparte na głównej konstrukcji nośnej. Klatki schodowe foyer od poziomu 153,2 do 159,0 podwieszane do stropów – konstrukcja stalowe, stopnice i podest szklane.

Część podziemną budynku skonstruowano jako skrzynię żelbetową: do obudowy zewnętrznej (od strony gruntu) wykorzystano ściany szczelinowe zakotwione w głębszych warstwach gruntu i podparte stropami piwnic i płytą fundamentową. Ściany szczelinowe jako ściany oporowe podziemia zapewniają właściwe przeniesienie obciążeń od parcia gruntu oraz szczelność budynku w przypadku występowania wód gruntowych. Pozwalają również na zachowanie otaczającego terenu w stanie nienaruszonym wykopami.

Zakłada się posadowienie bezpośrednie budynku na stopach i ławach fundamentowych; do posadowienia zostaną wykorzystane również ściany szczelinowe.

Odporność pożarową konstrukcji żelbetowej zapewniają odpowiednio dobrane wymiary elementów konstrukcji i otuliny prętów zbrojeniowych.

2.6. INSTALACJE SANITARNE

Budynek znajduje się w zasięgu infrastruktury miejskiej i będzie podłączony do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej i cieplnej niezależnymi przyłączami.

W budynku przewiduje się instalacje wewnętrzne spełniające zarówno wymagania zgodne z obowiązującymi przepisami jak i wynikające ze specyfiki obiektu.

Instalacja wod-kan

Instalacja będzie dostarczała wodę i odprowadzała ścieki sanitarne od przyborów w sanitariatach, pomieszczeniach porządkowych, pomieszczeniach technicznych, zapleczach gastronomii, garderobach. Dla zapewnienia odpowiedniego ciśnienia przewiduje się zastosowanie zestawu hydroforowego. Ciepła woda użytkowa będzie przygotowywana w węźle cieplnym.

Odwodnienie dachów

Dla odprowadzenia wód deszczowych z dachów przewiduje się zastosowanie instalacji kanalizacji deszczowej podciśnieniowej typu Pluvia. Przewody kanalizacyjne przebiegające wewnątrz budynku będą zabezpieczone izolacją akustyczną i przeciwroszeniową.

Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa

Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa będzie zasilana z miejskiej sieci wodociągowej poprzez przyłącze budynku. Instalacja będzie zasilała w wodę hydranty 25 instalowane w obszarach nadziemnych oraz hydranty 52 instalowane w części podziemnej w obszarach technicznych oraz w garażu. Dla zapewnienia wymaganego ciśnienia w instalacji będzie zastosowany zestaw hydroforowy.

Instalacje grzewcze, wentylacyjne i klimatyzacyjne

W budynku przewiduje się ogrzewanie oraz wentylację mechaniczną nawiewno-wyciągową lub klimatyzację w zależności od wymagań danego obszaru. Wentylatornie przewiduje się w kilku lokalizacjach na kondygnacjach podziemnych i nadziemnych.

Widownia i orkiestra

Dla widowni i orkiestry przewiduje się jedną wspólną instalację klimatyzacyjną z płynną regulacją wydajności, opartą na systemie wentylacji wyporowej. Przewiduje się nawiew powietrza w strefie dolnej pod fotelami oraz bezpośrednio do zagłębienia dla orkiestry. Wyciąg – ze strefy górnej nad widownią. Nawiew powietrza będzie strefowany, umożliwiający dostosowanie zasięgu działania instalacji do aktualnych potrzeb. Ze względu na dużą wydajność, w instalacji będzie zastosowany odzysk ciepła.

Scena

Dla sceny przewidziano niezależną instalację klimatyzacyjną. Nawiew – boczy, po obu stronach sceny, na górnym poziomie, wyciąg również górą.

Foyer

Dla foyer i obszarów związanych przewiduje się zastosowanie instalacji klimatyzacyjnej opartej na systemie wyporowym, z bezpośrednim nawiewem powietrza do strefy przebywania ludzi. Wyciąg – w części górnej. W instalacji będzie zastosowany odzysk ciepła.

Sale prób

Sale prób będą wyposażone w instalację wentylacji mechanicznej nawiewno-wyciągowej oraz klimakonwektory czterorurowe zapewniające odpowiedni komfort cieplny latem i zimą.

Garaż podziemny

Dla garażu podziemnego przewidziano instalację wentylacji mechanicznej wyciągowej z nawiewem naturalnym poprzez wrota garażowe oraz kanały kompensacyjne. Instalacja wentylacji wyciągowej w przypadku pożaru będzie pełniła również funkcję oddymiania.

Oddymianie

Zgodnie z wymaganiami pożarowymi przewiduje się oddymianie następujących obszarów:
- scena – za pośrednictwem klap dymowych, kompensacja poprzez napływ powietrza z zewnątrz, od strony zaplecza,
- foyer – za pośrednictwem klap dymowych, kompensacja poprzez napływ powietrza z zewnątrz przez wejścia do budynku,
- garaż – za pośrednictwem instalacji wentylacji oddymiającej, kompensacja poprzez napływ powietrza przez bramę garażową oraz kanały kompensacyjne,
- klatki schodowe – zabezpieczenie przed zadymieniem poprzez nawiew pożarowy powietrza zewnętrznego.

Węzeł cieplny

W węźle cieplnym będzie przygotowywana woda grzewcza dla potrzeb ogrzewania, wentylacji oraz ciepłej wody użytkowej. Węzeł będzie zlokalizowany na kondygnacji -1.

Instalacja wody lodowej

Instalacja wody lodowej będzie dostarczała chłód do central klimatyzacyjnych oraz do klimakonwektorów. Agregat wody lodowej będzie umieszczony w terenie w przestrzeni wydzielonej ekranem.

Automatyka

Budynek będzie wyposażony w zintegrowany system automatyki, sterowania i monitoringu obejmujący wszystkie instalacje wewnętrzne.

2.7.    INSTALACJE ELEKTRYCZNE

Zasilanie

Całość kompleksu Opery Podlaskiej projektuje się zasilić z sieci 15kV Dostawcy energii elektrycznej dwoma liniami (zasilanie podstawowe i rezerwowe) do rozdzielnicy głównej 15kV zlokalizowanej wraz z transformatorem i rozdzielnicą 0,4kV na poziomie piwnicy. W piwnicy przewidziano również miejsce na część rozdzielnicy 15kV Dostawcy energii elektrycznej. Rozdzielnica główna 0,4kV zasilona zostanie z rozdzielnicy 15kV przez dwa transformatory 15/0,4kV. Rozdzielnica główna 0,4kV stanowiąca główny punkt rozdziału energii, wykonana jako dwusekcyjna pracująca w układzie SZR-u z rezerwą ukrytą.

Dla urządzeń wymagających zasilania w czasie zaniku napięcia na głównych zasilaczach przewidziano rezerwowe źródło zasilania baterie akumulatorów współpracujących z falownikami, dla sieci komputerowej bezprzerwowymi.

Obiekty przewidziane do realizacji w II i III etapie będą zasilone z własnych rozdzielni głównych na zasilanie których zostaną przewidziane odpływy.

Teletechnika

Gmach opery jest obiektem o zróżnicowanych funkcjach i planowanej dużej liczbie osób odwiedzających. Dlatego też instalacje teletechniczne w obiekcie będą znacznie rozbudowane i zintegrowane w dwa podsystemy.

Pierwszy przewidziany wyłącznie do wizualizacji stanu systemu bez możliwości ingerencji w struktury nadzorowanej instalacji. łączy systemy: pożarowy, włamaniowy, wykrywania CO w garażu, kontroli dostępu, telewizji przemysłowej CCTV, wentylacji i oddymiania pożarowego, rozgłaszania. W grupie tej zostaną wydzielone stanowiska dla dyżurujących strażaków.

Drugi umożliwi zarówno wizualizację jak też pełne sterowanie poszczególnych podsystemów w ramach przydzielonych praw dostępu. Łączy systemy ogrzewania, wentylacji, klimatyzacji, energetyczny, sterowania oświetleniem, podziałem sal., okablowanie strukturalne, sieci komputerowe, parking samochodowy, otwierania i kontroli drzwi na drogach ewakuacyjnych.

Monitory obsługi obiektu zlokalizowane będą w centrali dyspozycji gmachu i dyżurce strażaków. Każdy operator będzie miał pełny wgląd w aktualny stan obiektu i archiwum zdarzeń w zakresie dla niego interesującym, określonym przez administratora systemu za pomocą właściwych praw i poziomów dostępu.

2.8.  OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA

1.  Klasyfikacja pożarowa

Budynek opery klasyfikuje się do kategorii ZLI zagrożenia ludzi.

Garaż – dwupoziomowy pod operą, gęstość obciążenia ogniowego do 500 MJ/m².

W budynku występują pomieszczenia zakwalifikowane do kategorii ZLIII

(sale prób, usługi, pom. administracyjne, socjalne itp.) oraz pomieszczenia techniczne i magazynowe o gęstości obciążenia ogniowego do 1000 MJ/m².

W operze, widownia ze sceną klasyfikowana jest jako część wysoka (wydzielona pożarowo).

2. Strefy pożarowe

Poszczególne części budynku opery oraz garażu mieszczą się w dopuszczalnych powierzchniach stref pożarowych.

/ odpowiednio 2500m² - cz. wysoka, 5000m² - cz. średniowysoka, oraz 2500m² - garaż /.

Wydzielenie pożarowe stref dotyczy także sceny oraz kieszeni scenicznych (kurtyny przeciwpożarowe) w klasie EI 60.

3.  Klasa odporności pożarowej

Przewiduje się konstrukcję żelbetową zapewniającą klasę B odporności pożarowej.

Konstrukcja dachu nad foyer z drewna klejonego.

Elementy oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI 120 (ściany oraz stropy garażu) oraz REI 60 (stropy).

Wszystkie zastosowane elementy – nie rozprzestrzeniające ognia.

4. Ewakuacja.

Wyjścia z widowni na zewnątrz poprzez drzwi EI 60 spełniać będą wymagania przejścia do innej strefy pożarowej.

Ewakuację realizować będą także wydzielone pożarowo klatki schodowe

z nadciśnieniem (wentylacja pożarowa) oraz wyjścia bezpośrednie na zewnątrz.

W strefie wejściowej do teatru przewidziano klapy dymowe.

Na widowniach ustalono wymagane szerokości przejść pomiędzy rzędami, liczbę dopuszczalnych siedzeń w rzędach oraz szerokości przejść komunikacyjnych.

Długości przejść ewakuacyjnych 10 i 40m oraz 30 i 60m odpowiednio dla kategorii ZLI i ZLIII i 40m dla garażu.

Przewiduje się wyposażenie obiektu w oświetlenie awaryjne oraz przeszkodowe.

Korytarze podzielono drzwiami dymoszczelnymi na odcinki nie przekraczające 50m.

5. Instalacje przeciwpożarowe

Przewiduje się kompleksową ochronę obiektu instalacjami sygnalizacji pożaru oraz dźwiękowego rozgłaszania (DSO).

Hydranty ø52 w części technicznej, magazynowej oraz garażach.

Hydranty ø25 w części 2L.

Zaopatrzenie w wodę do celów przeciwpożarowych zapewniają hydranty na sieci wodociągowej zewnętrznej.

Zasilanie w energię elektryczną z dwóch kierunków (awaryjne).

6.  Dojazdy pożarowe

Odpowiednie dojazdy zapewnia układ dróg pożarowych o wymaganych parametrach technicznych.

3.    TEATR LALEK

3.1. IDEA

Rozbudowa Teatru Lalek stwarza nową jakość przestrzeni wnętrza i otoczenia.

Nowa Sala Teatru daje możliwość elastycznego kształtowania przestrzeni sceny i widowni oraz relacji między nimi.

Rozbudowa łączy nowe ze starym, zarówno części dostępne dla widzów jak i zaplecza scen w jeden organizm.

Rozbudowa zakłada lokalizację wejść do nowej sali, jak i do sali istniejącej,  od strony głównego ciągu założenia. Strona sąsiadująca z terenem dawnego Cmentarza Żydowskiego zostaje uwolniona od intensywnego ruchu pieszego.

3.2.  ARCHITEKTURA

Rozwiązanie sali oparte na zastosowaniu składanej widowni stwarza różne możliwości organizacji sceny i widowni. Na rysunku podstawowym przedstawiono wariant maksymalnej (wymaganej programem) ilości widzów – 300 osób.

Sala ma balkon dla widzów z widownią stałą.

Nowe foyer łączy się ze starym, na styku zlokalizowano kawiarnię. Na poziomie parteru umieszczono  magazyn dekoracji i garderoby dla aktorów, na piętrze też garderoby oraz salą prób z możliwością powiązania z zapleczem istniejącej części teatru. Na piętrze zlokalizowano także część hotelową dla gości teatru z możliwością korzystania z ogródka na tarasie.

Na poziomie piwnic zaprojektowano parking służbowy na 29 miejsc i część techniczną.

Halle wejściowe mają elewacje szklane bezszprosowe. Elewacja od strony ulicy Kalinowskiego pokryta płytami elewacyjnymi firmy TRESPA w kolorze białym tworzy jednorodną kompozycję z elewacją projektowanego kina. Istniejąca elewacja od strony południowej, od parku, uspokojona jest przez pokrycie bezokiennych ścian, dobudowanych w latach dziewięćdziesiątych, stelażami ze stali nierdzewnej z siatką, po której będzie pięła się zieleń.

 Proponuje się uszanowanie istniejącej charakterystycznej elewacji z dekoracją malarską od strony wschodniej przez objęcie jej drugą skórą ze szkła bezszprosowego, poprawiającą jednocześnie parametry izolacji termicznej ściany.

Zarówno od strony miasta, od ul. Kalinowskiego, jak i od głównego ciągu założenia na elewacjach zaprojektowano ruszty, na których będą rozpinane megaplakaty, hasła i reklamy.

Ściany wnętrza sali pokryte będą ustrojem akustycznym – cegłą ceramiczną otworową malowaną farbą akrylową na kolor grafitowy.

Posadzka sali będzie z parkietu przemysłowego dębowego, barwionego, posadzka hallu i foyer z płyt kamiennych Morawica.

Techniczny wystrój sali, ciemne ściany i sufit, stanowić będą neutralne tło dla różnorodnej aranżacji.

Strop sali i foyer oparty będzie na belkach z drewna klejonego.

Świetliki opasują i wydzielają bryłę sali. Doświetlają pośrednio okna pomieszczeń starej części, które wychodzić będą po rozbudowie na przestrzeń hallu.

W projekcie przewidziano 100 miejsc parkingowych dla widzów – 11 na terenie i 89 we wspólnym parkingu podziemnym oraz 23 miejsc parkingowych w parkingu służbowym w piwnicy budynku Teatru Lalek.

3.3.  TECHNOLOGIA

Założenia ogólne

Mała Sala  Teatru ma być salą teatralną o zmiennym układzie relacji widownia – pole gry. Sala winna mieć możliwość zrealizowania w niej przedstawień w klasycznym układzie sceny pudełkowej z jednej strony, i swobodnie, dynamicznie kształtowanym układem miejsc akcji scenicznej i  zmiennym układzie widowni bez siedzisk  podążającej w sposób nieuporządkowany za założonym scenariuszem artystycznym (teatr „otwarty”, teatr uliczny).

Zaproponowana Sala ma kształt  prostokąta  o wymiarach ca. 13 x 20 m i wysokość 9 m.  Napełnianie z narożników Sali i na środku ścian długich. Proporcje i możliwości komunikacji zarówno dla publiczności jak i dla inscenizacji są niemalże akademickie – wzorcowe.

Na krótkiej  ścianie zbudowano balkon dla ca. 90 osób ze stałym układem widowni. W przestrzeni pod balkonem zlokalizowano przestrzeń dla parkowania rozkładanych zespołów widowni  i stałego wyposażenia podłogi Sali.

Ściany  Sali obiega galeria techniczna.  Na suficie podwieszone będą sztankiety dekoracyjne, a w poprzek osi Sali przebiegać będą galerie przejściowe. Elementy te służyć będą  do obsługi elementów dekoracji i zlokalizowania tam aparatury oświetleniowej. Nad balkonem, na ścianie krótkiej zlokalizowano stanowiska oświetleniowca i akustyka.

Tak wyposażona Sala pozwoli na układanie zespołu widowni i pola gry w różne konfiguracje wymagane inscenizacjami przedstawień oraz imprez o innym charakterze:
- scena pudełkowa – układ konfrontacyjny,
- scena dwukierunkowa – widownia naprzeciwko siebie, w środku pole  gry,
- scena wybieg osiowy i poprzeczny,
- scena arenowa (en rounde),
- pusta podłoga Sali – wystawa, bal, raut, teatr uliczny.

Opis ewentualnych ingerencji w istniejącą Salę Teatru Lalek.

Kształt sceny TL i sposób jej wyposażenia w elementy technologiczne jest niemal wzorcowy dla teatru lalek.

Stąd w zamierzeniach modernizacyjnych należy rozważyć wykonanie dostosowania instalacji elektrycznych, eletro-akustycznych i pożarowych do stanu zgodnego z obowiązującymi przepisami.

Nowymi elementami winno być „zmechanizowanie” napędów sztankietów, uzupełnienie sprzętu oświetleniowego i wymiana systemu nagłośnienia  w zakresie określonym przez inwestora.

3.4.  AKUSTYKA

Istniejący obecnie obiekt zostanie, w ramach Centrum, rozbudowany i zmodernizowany.

Obiekt zostanie rozbudowany o salę o kubaturze ca 2300m³ przeznaczoną dla 300 osób. Zaprojektowano salę o płaskiej podłodze ze składaną widownią parteru i balkonem ze stałą widownią dla 88 osób.

Ze wzglądu na możliwość różnej konfiguracji sceny i widowni oraz układu dekoracji adaptacja akustyczna ścian będzie wykonana z materiałów ceramicznych otworowych o dużej odporności na uszkodzenia mechaniczne. Adaptacja akustyczna ścian, sufit dźwiękochłonny powyżej rusztu technicznego oraz możliwość podwieszenia do tego rusztu elementów odbijających i odpowiednio kierujących dźwięk, pozwolą na uzyskanie dobrych warunków słuchania dźwięku bezpośredniego.

Wartość czasu pogłosu zakłada się rzędu 0,8 s.

Adaptacji akustycznej podlegać będzie także nowoprojektowana, w ramach rozbudowy, sala prób.

Lokalizacja sali widowiskowej i sali prób „wewnątrz” bryły projektowanej rozbudowy oraz konstrukcja otaczających je przegród budowlanych, pozwoli na odpowiednia separacją tych pomieszczeń od hałasu zewnętrznego. 

3.5. KONSTRUKCJA

Jest to budynek, który stanowi dobudowę do istniejącego budynku. Główną konstrukcję nośną dachu nad salą teatralną stanowią dźwigary z drewna klejonego warstwowo. Na dźwigarach oparto żebrowaną płytą żelbetową stanowiącą właściwy dach i przenosząca obciążenia od warstw wykończeniowych i obciążenia użytkowego dachu. Konstrukcja dachu przygotowana jest do podwieszenia  wyposażenia teatralnego. Dźwigary zabezpieczone przeciw pożarowo odpowiednimi farbami.

Konstrukcja dachu oparta jest na bocznych, żelbetowych ścianach nośnych sali widowiskowej oraz na żelbetowych słupach. Ściany i słupy przenoszą obciążenia pionowe na żelbetowe słupy i ściany podziemia, a te z kolei  bezpośrednio na fundamenty.  Fundamenty głównej konstrukcji odsunięto od budynku istniejącego w celu uniknięcia kolizji z istniejącymi fundamentami. Konstrukcja widowni jest lekką stalową konstrukcja podestową opartą na żelbetowym stropie parteru.

Strop nad podziemnym parkingiem zaprojektowano jako żelbetową,  monolityczną płytę stropową usztywnioną podciągami. Strop oparty jest na żelbetowych słupach i ścianach podziemia, które przenoszą obciążenia na fundamenty.

Sztywność przestrzenną zapewniają wzajemnie prostopadłe ściany nośne i układ ramowy stworzony przez słupy i stropy.

Schody i klatki schodowe zaprojektowano jako żelbetowe, monolityczne oparte na głównej konstrukcji nośnej.

Część podziemną budynku skonstruowano jako skrzynię żelbetową. Żelbetowe ściany zewnętrzne pracujące jako ściany oporowe podziemia zapewniają właściwe przeniesienie  obciążeń od parcia gruntu oraz szczelność budynku w przypadku występowania wód gruntowych.

Zakłada się posadowienie bezpośrednie budynku na stopach i ławach fundamentowych.

Odporność pożarową konstrukcji żelbetowej zapewniają odpowiednio dobrane wymiary elementów konstrukcji i otuliny prętów zbrojeniowych.

3.6. INSTALACJE SANITARNE

Budynek znajduje się w zasięgu infrastruktury miejskiej i jest podłączony do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej i cieplnej niezależnymi przyłączami.

W nowej części budynku przewiduje się instalacje wewnętrzne spełniające zarówno wymagania zgodne z obowiązującymi przepisami jak i wynikające ze specyfiki obiektu.

Instalacja wod-kan

Instalacja będzie dostarczała wodę i odprowadzała ścieki sanitarne od przyborów w sanitariatach, pomieszczeniach porządkowych, pomieszczeniach technicznych, zapleczach gastronomii, garderobach i pokojach hotelowych. Instalacja będzie zasilana z istniejącej części budynku po uprzednim sprawdzeniu i ewentualnym powiększeniu średnic głównych przewodów wodociągowych. Ciepła woda użytkowa będzie przygotowywana w węźle cieplnym.

Odwodnienie dachów

Dla odprowadzenia wód deszczowych z dachów przewiduje się zastosowanie instalacji kanalizacji deszczowej podciśnieniowej typu Pluvia. Przewody kanalizacyjne przebiegające wewnątrz budynku będą zabezpieczone izolacją akustyczną i przeciwroszeniową.

Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa

Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa będzie zasilana z instalacji istniejącej. Instalacja będzie zasilała w wodę hydranty 25 instalowane w obszarach nadziemnych oraz hydranty 52 instalowane w części podziemnej w obszarach technicznych oraz w garażu.

Instalacje grzewcze, wentylacyjne i klimatyzacyjne

W budynku przewiduje się ogrzewanie oraz wentylację mechaniczną nawiewno-wyciągową lub klimatyzację w zależności od wymagań danego obszaru.

Widownia i scena

Dla sali widowni i sceny przewiduje się instalację klimatyzacyjną. Nawiew powietrza – boczny, na poziomie górnym, wyciąg – również boczny, tuż nad przestrzenią techniczną. Ze względu na dużą wydajność, w instalacji będzie zastosowany odzysk ciepła.

Foyer

Dla foyer i obszarów związanych przewiduje się zastosowanie instalacji klimatyzacyjnej opartej na systemie wyporowym, z bezpośrednim nawiewem powietrza do strefy przebywania ludzi. Wyciąg – w części górnej.

Sala prób

Sala prób będzie wyposażona w instalację wentylacji mechanicznej nawiewno-wyciągowej oraz klimakonwektory czterorurowe zapewniające odpowiedni komfort cieplny latem i zimą.

Garaż podziemny

Dla garażu podziemnego przewidziano instalację wentylacji mechanicznej wyciągowej z nawiewem naturalnym poprzez wrota garażowe.

Węzeł cieplny

W węźle cieplnym będzie przygotowywana woda grzewcza dla potrzeb ogrzewania, wentylacji oraz ciepłej wody użytkowej. Węzeł będzie zlokalizowany na kondygnacji -1. Przewiduje się adaptację węzła cieplnego w istniejącej części budynku.

Instalacja wody lodowej

Instalacja wody lodowej będzie dostarczała chłód do central klimatyzacyjnych oraz do klimakonwektorów. Agregat wody lodowej będzie umieszczony na dachu nad foyer lub w terenie w przestrzeni wydzielonej ekranem.

Automatyka

Budynek będzie wyposażony w zintegrowany system automatyki, sterowania i monitoringu obejmujący wszystkie instalacje wewnętrzne.

3.7.   INSTALACJE ELEKTRYCZNE

Zasilanie

Teatr Lalek projektuje się zasilić podstawowo i rezerwowo z sieci 0,4kV Dostawcy energii elektrycznej. Głównym punktem rozdziału energii do którego doprowadzone zostaną zasilania będzie zlokalizowana w piwnicy, dwusekcyjna rozdzielnia główna 0,4kV pracująca w układzie SZR-u z rezerwą ukrytą. Nowoprojektowana rozdzielnica przejmie również zasilanie istniejącej części Teatru Lalek po zlikwidowaniu istniejącego przyłącza.

3.8. OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA

1.  Klasyfikacja pożarowa.

Budynek teatru lalek klasyfikuje się do kategorii ZLI zagrożenia ludzi.

Garaż jednopoziomowy - gęstość obciążenia ogniowego do 500 MJ/m².

W budynku występują pomieszczenia zakwalifikowane do kategorii ZLIII

(sale prób, pom. administracyjne, pokoje hotelowe, pom. socjalne itp.) oraz pomieszczenia techniczne i magazynowe o gęstości obciążenia ogniowego do 1000 MJ/m².

Teatr lalek jest budynkiem niskim.

2. Strefy pożarowe

Budynek teatru lalek oraz garażu mieszczą się w dopuszczalnych powierzchniach stref pożarowych.

/ odpowiednio: 10000m² – teatr lalek oraz 2500m² - garaż /.

Widownia będzie wydzielona pożarowo.

3. Klasa odporności pożarowej

Przewiduje się konstrukcję żelbetową zapewniającą klasę B odporności pożarowej.

Główna konstrukcja dachu z drzewa klejonego.

Elementy oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI 120 (ściany) oraz REI 60 (stropy).

Wszystkie zastosowane elementy – nie rozprzestrzeniające ognia.

4. Ewakuacja.

Wyjścia z widowni na korytarze, klatki schodowe oraz na zewnątrz spełniają wymagania ewakuacji.

Na widowniach ustalono wymagane szerokości przejść pomiędzy rzędami, liczbę dopuszczalnych siedzeń w rzędach oraz szerokości przejść komunikacyjnych.

Długości przejść ewakuacyjnych 10 i 40m oraz 30 i 60m odpowiednio dla kategorii ZLI i ZLIII i 40m dla garażu.

Przewiduje się wyposażenie obiektu w oświetlenie awaryjne oraz przeszkodowe.

Korytarze podzielono drzwiami dymoszczelnymi na odcinki nie przekraczające 50m.

5. Instalacje przeciwpożarowe

Przewiduje się kompleksową ochronę obiektu instalacjami sygnalizacji pożaru oraz dźwiękowego rozgłaszania (DSO).

Hydranty ø52 w części technicznej i magazynowej.

Hydranty ø25 w części 2L.

Zaopatrzenie w wodę do celów przeciwpożarowych zapewniają hydranty na sieci wodociągowej zewnętrznej.

Zasilanie w energię elektryczną z dwóch kierunków (awaryjne).

6. Dojazdy pożarowe

Odpowiednie dojazdy zapewnia układ dróg pożarowych o wymaganych parametrach technicznych.

4.    KINO

4.1. IDEA

Wiąże życie ulicy z życiem parku.

4.2. ARCHITEKTURA

Forma zewnętrzna jest obrysem wymagań funkcjonalnych i budowlanych. Stanowi tło do uzupełniających elementów reklamowych i informacyjnych. Od strony parku jest podstawą pod stelaż na pnącza. Dach stanowi fragment spacerowy parku.

Materiały – izolacje przeciwwodne wg firmy Deitermann, izolacje termiczne – styropian ekstrudowany, wełna mineralna. Dachy „zielone” w oparciu o izolacje przeciwwodne na folii EPDM (system DPTIMA).

Zewnętrzna warstwa ściany – białe płyty Trespa Meteon, mocowanie kryte z zastosowaniem spinki i tulejki rozprężnej.

Fragmenty przeszklone ścian i świetliki – szkło dwuwarstwowe, hartowane laminowane, bezbarwne, mocowane punktowo w narożnikach wsp. g≤0,3 U≤1,0 na konstrukcji stalowej.

Lampy pasmowe (oświetlające pas plakatów) oprawy z blachy ze stali nierdzewnej.

Wnętrza sal kinowych w kolorystyce bardzo ciemnego granatu i bardzo ciemnej zieleni z materiałów dostosowanych do wymagań akustycznych (tkaniny) tłumiące i pochłaniające.

Wnętrza hallu oświetlone z jednej strony ścianą szklaną z drugiej świetlikiem z nad klatki schodowej. Ściany gipsowo – kartonowe na stelażu. Sufity – wykładziny tłumiące, podłoga – wykładzina dywanowa z płytek 50x50 o wysokiej odporności na ścieranie. W sanitariatach i zapleczach baru gres.

Lampy oświetleniowe wg wzornika ERCO.

Kolorystyka dostosowana do reklamowego nastroju i stanowi tło do „billboardów” wewnętrznych reklamujących filmy. 

4.3. TECHNOLOGIA

Technologia jest ściśle dostosowana do wytycznych inwestora. Jako element dodatkowy – reklamowy proponuje się sklep z kasetami i płytami w formie kuli – słońca.

4.4. AKUSTYKA

Obiekt zaprojektowano zgodnie z założeniami programowymi konkursu.

Wymagania akustyczne co do izolacyjności akustycznej przegród oraz warunków pogłoskowych w salach kinowych przyjęto zgodnie ze standardami THX i UCI oraz wytycznymi zawartymi w założeniach programowych.

Ściany żelbetowe ograniczające sale kinowe zostaną „doizolowane” akustycznie, do wartości wymaganych przepisami j.w., przy pomocy zamocowanych elastycznie, obudów z płyt gipsowo – kartonowych. Odpowiednie wartości czasu pogłosu zostaną zapewnione przy pomocy elementów dźwiękochłonnych instalowanych na ścianach i sufitach sal. Założono wykończenie ścian w systemie Whisper Walls, podłogi w przejściach pokryte miękką wykładziną dywanową i sufity podwieszone z paneli na bazie wełny mineralnej.

4.5. KONSTRUKCJA

Główną konstrukcję nośną dachu nad salami kinowymi stanowią stalowe dwuteowe dźwigary zespolone z żebrowaną płytą żelbetową stanowiącą właściwy dach i przenoszącą obciążenia od warstw wykończeniowych i obciążenia użytkowego dachu. Konstrukcja dachu przygotowana jest do podwieszenia  wyposażenia sal kinowych. Dźwigary zabezpieczone przeciw pożarowo odpowiednimi farbami pęczniejącymi.

Konstrukcja dachu oparta jest na zewnętrznych i wewnętrznych, żelbetowych ścianach nośnych będących jednocześnie ścianami oddzielającymi kina i hall. Ściany przenoszą obciążenia pionowe na żelbetowe słupy i ściany podziemia, a te z kolei  bezpośrednio na fundamenty.  Konstrukcja widowni jest żelbetowa, monolityczna w formie stropu żebrowego, oparta na słupach i ścianach nośnych.

Strop nad podziemnym parkingiem zaprojektowano jako żelbetową,  monolityczną płaską płytę stropową. Strop oparty jest na żelbetowych słupach i ścianach podziemia, które przenoszą obciążenia na fundamenty.

Sztywność przestrzenną zapewniają wzajemnie prostopadłe ściany nośne i układ ramowy stworzony przez słupy i stropy.

Schody i klatki schodowe zaprojektowano jako żelbetowe, monolityczne oparte na głównej konstrukcji nośnej.

Część podziemną budynku skonstruowano jako skrzynię żelbetową. Żelbetowe ściany zewnętrzne jako ściany oporowe podziemia zapewniają właściwe przeniesienie  obciążeń od parcia gruntu oraz szczelność budynku w przypadku występowania wód gruntowych.

Zakłada się posadowienie bezpośrednie budynku na stopach i ławach fundamentowych.

Odporność pożarową konstrukcji żelbetowej zapewniają odpowiednio dobrane wymiary elementów konstrukcji i otuliny prętów zbrojeniowych.

4.6. INSTALACJE SANITARNE

Budynek znajduje się w zasięgu infrastruktury miejskiej i będzie podłączony do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej i cieplnej niezależnymi przyłączami.

W budynku przewiduje się instalacje wewnętrzne spełniające zarówno wymagania zgodne z obowiązującymi przepisami jak i wynikające ze specyfiki obiektu.

Instalacja wod-kan

Instalacja będzie dostarczała wodę i odprowadzała ścieki sanitarne od przyborów w sanitariatach, pomieszczeniach porządkowych, pomieszczeniach technicznych, zapleczach gastronomii. Dla zapewnienia odpowiedniego ciśnienia przewiduje się zastosowanie zestawu hydroforowego. Ciepła woda użytkowa będzie przygotowywana w węźle cieplnym.

Odwodnienie dachów

Dla odprowadzenia wód deszczowych z dachów przewiduje się zastosowanie instalacji kanalizacji deszczowej podciśnieniowej typu Pluvia. Przewody kanalizacyjne przebiegające wewnątrz budynku będą zabezpieczone izolacją akustyczną i przeciwroszeniową.

Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa

Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa będzie zasilana z miejskiej sieci wodociągowej poprzez przyłącze budynku. Instalacja będzie zasilała w wodę hydranty 25 instalowane w obszarach nadziemnych oraz hydranty 52 instalowane w części podziemnej w obszarach technicznych oraz w garażu. Dla zapewnienia wymaganego ciśnienia w instalacji będzie zastosowany zestaw hydroforowy.

Instalacje grzewcze, wentylacyjne i klimatyzacyjne

W budynku przewiduje się ogrzewanie oraz wentylację mechaniczną nawiewno-wyciągową lub klimatyzację w zależności od wymagań danego obszaru. Przewiduje się dwie wentylatornie usytuowane w piwnicy po przeciwległych stronach garażu.

Sale kinowe

Dla każdej z sal kinowych przewiduje się osobną instalację klimatyzacyjną opartą na systemie wentylacji wyporowej. Przewiduje się nawiew powietrza w strefie dolnej pod fotelami. Wyciąg – ze strefy górnej nad widownią. Ze względu na dużą wydajność, w instalacjach będzie zastosowany odzysk ciepła.

Hall

Dla hallu przewidziano osobną instalację klimatyzacyjną. Nawiew i wyciąg z poziomu górnego.

Garaż podziemny

Dla garażu podziemnego przewidziano instalację wentylacji mechanicznej wyciągowej z nawiewem naturalnym poprzez wrota garażowe. Instalacja wentylacji wyciągowej w przypadku pożaru będzie pełniła również funkcję oddymiania.

Węzeł cieplny

W węźle cieplnym będzie przygotowywana woda grzewcza dla potrzeb ogrzewania, wentylacji oraz ciepłej wody użytkowej. Węzeł będzie zlokalizowany na kondygnacji -1.

Instalacja wody lodowej

Instalacja wody lodowej będzie dostarczała chłód do central klimatyzacyjnych oraz do klimakonwektorów. Agregat wody lodowej będzie umieszczony w terenie w przestrzeni wydzielonej ekranem.

Automatyka

Budynek będzie wyposażony w zintegrowany system automatyki, sterowania i monitoringu obejmujący wszystkie instalacje wewnętrzne.

4.7.  INSTALACJE ELEKTRYCZNE

  Zasilanie

Kino wielosalowe projektuje się zasilić podstawowo z sieci 15kV i rezerwowo z sieci 0,4kV Dostawcy energii elektrycznej. Zasilenie doprowadzone zostanie: podstawowe – przez transformator 15/0,4kV i rezerwowe za złącza kablowego do rozdzielnicy głównej 0,4kV dwusekcyjnej pracującej w układzie SZR-u z rezerwą ukrytą. Pomieszczenie energetyczne zlokalizowane zostanie  w piwnicy w pobliżu parkingu.

4.8. OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA

1.  Klasyfikacja pożarowa

Budynek kin klasyfikuje się do kategorii ZLI zagrożenia ludzi.

Garaż jednopoziomowy – gęstość obciążenia ogniowego do 500 MJ/m².

W budynku występują pomieszczenia zakwalifikowane do kategorii ZLIII

( pom. administracyjne, socjalne itp.) oraz pomieszczenia techniczne i magazynowe o gęstości obciążenia ogniowego do 1000 MJ/m².

Budynek kin jest obiektem niskim.

2.  Strefy pożarowe

Budynek kin oraz garaż mieszczą się w dopuszczalnych powierzchniach stref pożarowych. / odpowiednio: 8000m² – kina i 2500m² - garaż /.

Wydzielenie pożarowe dotyczy każdej sali kinowej, kabin projekcyjnych oraz garażu.

3.   Klasa odporności pożarowej

Przewiduje się konstrukcję żelbetową zapewniającą klasę B odporności pożarowej.

Elementy oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI 120 (ściany oraz strop garażu) i REI 60 (stropy).

Wszystkie zastosowane elementy – nie rozprzestrzeniające ognia.

4. Ewakuacja

Wyjścia z widowni kin na zewnątrz poprzez drzwi EI 60 spełniać będą wymagania przejścia do innej strefy pożarowej.

Ewakuację realizować będą wyjścia bezpośrednie na zewnątrz sal kinowych, a także wydzielona pożarowo klatka schodowa z klapą dymową.

Na widowniach ustalono wymagane szerokości przejść pomiędzy rzędami, liczbę dopuszczalnych siedzeń w rzędach oraz szerokości przejść komunikacyjnych.

Długości przejść ewakuacyjnych 10 i 40m oraz 30 i 60m odpowiednio dla kategorii ZLI i ZLIII i 40m dla garażu.

Przewiduje się wyposażenie obiektu w oświetlenie awaryjne oraz przeszkodowe.

5.  Instalacje przeciwpożarowe

Przewiduje się kompleksową ochronę obiektu instalacjami sygnalizacji pożaru oraz dźwiękowego rozgłaszania (DSO).

Hydranty ø52 w garażach a ø25 w części 2L.

Zaopatrzenie w wodę do celów przeciwpożarowych zapewniają hydranty na sieci wodociągowej zewnętrznej.

Zasilanie w energię elektryczną z dwóch kierunków (awaryjne).

6. Dojazdy pożarowe

Odpowiednie dojazdy zapewnia układ dróg pożarowych o wymaganych parametrach technicznych.