Sensacyjne odkrycia archeologiczne na Dębowiku w Supraślu
Archeolodzy pracujący od kilku dni na stanowisku Supraśl III Dęby w Dębowiku, odkryli obiekt o charakterze obrzędowym, utworzony około 5 tysięcy lat temu przez społeczność przybyłą tu z ziem dzisiejszej Hiszpanii. Badania archeologiczne będą trwały do końca miesiąca, dlatego skala odkryć, która już jest imponująca, może być jeszcze większa.
Wśród znalezionych do tej pory prahistorycznych przedmiotów są m.in. fragmenty naczyń ceramicznych tzw. pucharów dzwonowatych, kamienne - prostownik do strzał, sztylet i toporek. – Te przedmioty zostały wytworzone i złożone tu przez społeczność tzw. kultury pucharów dzwonowatych, nazwa pochodzi od kształtu naczyń którymi się posługiwali. Kultura ta wywodzi się z bardzo daleka, bo aż z Półwyspu Iberyjskiego. Jej przedstawiciele żyli około 4 - 5 tysięcy lat temu - mówi archeolog Dariusz Manasterski z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, który kieruje pracami na stanowisku w Dębowiku.
Badania w dolinie rzeki Supraśl, które prowadzą wspólnie archeolodzy z Muzeum Podlaskiego oraz Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, trwają kolejny sezon, a ich efekty za każdym razem są zaskakujące. Dwa lata temu na terenie kolonii Dębowik w pobliżu Supraśla odkryto obozowisko przedstawicieli kultury łużyckiej, tej samej której dziełem jest znana osada w Biskupinie. W ubiegłym roku na innym stanowisku w Dębowiku, odkryto obiekt o charakterze obrzędowym, należący również do kultury pucharów dzwonowatych. – Fragmenty pucharków lub mis zdobione w bardzo charakterystyczny dla kultury pucharów dzwonowatych sposób. Jest to zdobnictwo zupełnie odmienne od tego używanego przez miejscowe społeczności, dlatego widać że ludzie którzy tu przybyli, byli na tych terenach jakby ciałem obcym, pochodzili z drugiego końca Europy – mówi archeolog.
Społeczności kultury tzw. pucharów dzwonowatych znane są archeologom z tego, iż zajmowały się one poszukiwaniem cennych surowców i organizowaniem szlaków komunikacyjnych, którymi można by je transportować na zachód Europy. Wśród badaczy pracujących w dolinie rzeki Supraśl powstała więc hipoteza, iż społeczność, której ślady bytności tu odnaleziono mogła być grupą wytyczającą taki szlak transportowy. Szczególnie cenne w tym rejonie mogły być dla tych prahistorycznych społeczności z terenów zachodniej Europy, obficie tu występujące krzemienie, z których w tamtych czasach wytwarzano narzędzia i broń.
Od siebie moglibyśmy dodać tu pewne spostrzeżenie – widać że Supraśl, już w czasach prahistorycznych był dla turystów miejscem atrakcyjnym.
