Pani Elżbieta wraz z mężem Stefanem to podlascy Tatarzy. Ich rodziny od wieków mieszkają w Podlaskiem, kultywując religie, zwyczaje a także kulinarne dziedzictwo swoich przodków. Pani Elżbieta zamiłowanie do kuchni wyniosła z domu.

Czebureki – złote pierogi

- Od babci, od mamy, w swoim domu poznałam wszystkie nasze kulinarne zasady, przepisy –opowiada w swojej kuchni przygotowując ciasto na czebureki i listkowiec. – Nasza kuchnia jest bardzo smaczna, ale pracochłonna. Dlatego te specjały jak listkowiec, czy czebureki nie są na co dzień, a od święta: na uroczystości, rodzinne spotkania, przyjazd gości.

Do niewielkiej agroturystyki pani Elżbiety przyjeżdżają najczęściej osoby ściśle związane ze społecznością tatarską.– Tu czująsię jak u siebie, bo jedzenie mają tak jak trzeba i tak jak lubią, więc chętnie mnie odwiedzają – wyjaśnia pani Elżbieta. – A jak kto nie zna kuchni tatarskiej, to zawsze też chętnie próbuje i zazwyczaj bardzo smakuje.

Nie mamy wątpliwości. Zapach smażonych, drożdżowych czebureków z jabłkiem roznosi się słodko po całym domu.

-To jedno z ulubionych dań moich dzieci i wnuków. Robię je najczęściej na słodko z jabłkami ze swojego sadu, albo z białym serem. Ale można też dać i mięso – opowiada pani Elżbieta. – W czeburekach najważniejsza jestdobra, gęsta, niepasteryzowana śmietana.

To oprócz mąki podstawowy składnik na ciasto, które po wyrobieniu z odrobiną soli dzieli się na kilkanaście niewielkich porcjii zostawia do wyrośnięcia. Następnie każdą z nich trzeba cieniusieńko rozwałkować, nałożyć na połowęciasta cienką warstwę nadzienia i zlepić w kształt dużych, ale płaskich pierogów. Wrzucić na gorący olej i zdjąć, gdyczebureki z charakterystycznymi pęcherzykami będą już w kolorze ciemnego złota.

- Można je posypać jeszcze cukrem, ale w środku są moje jabłka z sadu, same w sobie są słodkie, więc nie sypie nic dodatkowo- zachęca do próbowania pani Elżbieta i przygotowuje się do kolejnego tatarskiego hitu.

Cienkie płaty tradycji

Listkowiec- czyliwielowarstwowe ciasto przekładane rozmaitymi masami, najczęściej makiem. Niezbędny do przygotowanialistkowca jest duży stół, cierpliwość i dużo masła.

Ciasto wyrabia się z mąki, jajek, mleka i oleju. Gdy będzie gładkie, trzeba je podzielić na cztery części i odstawić do wyrośnięcia pod ściereczką. Po pół godzinie każdą zczęści rozwałkowujemy na placek (wielkości połowy stołu) i ponownie odstawiamy pod przykryciem. Następnie każdy z placków, na stole (najlepiej na czystym, gładkim obrusie) rozciągamy – także w rękach - na cieniusieńki placek. Kładziemy je jeden na drugim, uprzednio smarując każdy z płatów rozpuszczonym masłem.

- To proces długi, wymagający delikatności i cierpliwości, ale warty tego. Smak jest niepowtarzalny – opowiada gospodyni rozciągając w rękach i na stole niewyobrażalnie cienkie płaty ciasta. Gdy wszystkie są już odpowiednio cienkie i wysmarowane masłem, ułożone jeden na drugim, połowę górnego płatu smaruje masąmakową i zwija całość w rulon jak makowiec. Ciasto ląduje w piekarniku, okraszone jeszcze z góry masłem a po ponad godzinie, jeszcze ciepłe - rozpływa się już w ustach.

- Potrawy kuchni tatarskiej, te znane od mamy i babci, utrwaliłam sobie już w swoim domu, dzięki teściowej – wyjaśnia nam jeszcze gospodyni. – Ale udało się też nauczyć córki i synowe. One też już dobrze sobie radzą z większością naszych przepisów. 

Urszula Arter, Dep. Rolnictwa i Obszarów Rybackich

***

Stefan i Elżbieta Muchla – Agroturystyka
Fabryczna 6
Suchowola 15-150
tel. 85 712 43 27

*** 

Jesteś rolnikiem, producentem z województwa podlaskiego? Chcesz, by Twoje produkty poznało szerokie grono nabywców? Zgłoś się do nas!

Podlaskie Centrum Produktu Lokalnego - link do strony.