Seweryn Nowakowski był związany z Białymstokiem od 1931 r., od momentu powołania go na komisarza rządowego przez ówczesnego premiera.  Białystok był miastem zaniedbanym od strony infrastruktury, co powodowało olbrzymie utrudnienia w życiu codziennym dla jego mieszkańców, czego dowodem była chaotyczna zabudowa, brudne centrum, pełne małych sklepików i straganów, rynsztoki, ale duże tereny zielone w centrum i możliwości czynienia zmian. Ogrom prac i rysujące się perspektywy stwarzały szansę wykazania swoich kompetencji. Nowakowski mandat komisarza rządowego sprawował do 1934 r., kiedy objął funkcję Tymczasowego Prezydenta Miasta Białegostoku, a po wygraniu wyborów w 1935 r. został Prezydentem.

W czasie sprawowania urzędu w ramach stworzonego przez siebie planu rozbudowy i modernizacji zawdzięczamy mu zrealizowanie projektu utworzenia Plant, pięknego parku w sercu miasta. Rozpoczął przebudowę wiaduktu kolejowego łączącego centrum z dzielnicą Antoniuk. To za jego kadencji powstały hale targowe na Bojarach i na tzw. Rybnym Rynku, dwie szkoły powszechne, kąpielisko miejskie na Dojlidach, mieszkania dla robotników na Wygodzie czy łaźnia miejska na Bojarach. To dzięki jego zaangażowaniu i inicjatywie zakończono budowę modernistycznego obiektu, w którym mieścił się przed II wojną światową Dom Ludowy im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, obecnie Teatr Dramatyczny im. A. Węgierki.

Prezydent Białegostoku był czynnym członkiem, a później sekretarzem Związku Miast Polskich z siedzibą w Warszawie. Dzięki tej funkcji uzyskiwał dotacje dla rozwoju Białegostoku.

Po wybuchu II wojny światowej Seweryn Nowakowski zadbał o porządek publiczny Białegostoku pozostając z mieszkańcami miasta.  Dnia 5 września 1939 r. prezydent powołał Straż Obywatelską, która pomagała utrzymywać porządek w mieście, a po 11 września przejęła obowiązki policji. W pierwszych dniach wojny podjął decyzję  o udostępnieniu magazynów żywnościowych mieszkańcom miasta i wydaniu zapasów. Po zajęciu Białegostoku przez Armię Czerwoną został w październiku 1939 r. aresztowany przez NKWD, następnie osadzony w białostockim więzieniu. Stamtąd wywieziony do ZSRR. Do dzisiaj miejsce jego pochówku i data śmierci pozostają nieznane.

Cezary Rutkowski