Nazwa Niedziela Palmowa wywodzi się od tzw. palm, czyli przyozdabianych „gałązek”, tworzonych ręcznie na wzór tych, które lud Jerozolimy rzucał pod nogi Chrystusowi w czasie Jego triumfalnego wjazdu do miasta, wołając przy tym: „Hosanna Synowi Dawida: błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”. W tradycji ludowej palmy przybrały postać niezwykle barwnych i zdobionych pałąków.

Poświęcona w kościele palma wielkanocna nabierała szczególnej mocy, miała chronić człowieka przed złymi mocami, duchami, urokami, klęskami, chorobami. Po powrocie z nabożeństwa uderzano domowników poświęconą palmą, wołając przy tym: „Nie ja biję – palma bije. Wierzba bije – nie zabije. Za tydzień Wielki Dzień. Za sześć noc Wielkanoc”. Wierzono, że życiodajne moce palmy – zielonej gałęzi zostaną przekazane człowiekowi. Przypominano także w ten szczególny sposób o zbliżającym się końcu Wielkiego Postu.

Niedziela Palmowa ma radosne brzmienie. Rozpoczyna ciąg wydarzeń, przez które dokonało się zbawienie świata. Chrześcijańskie tajemnice wiary tworzą razem spójną całość, przenikają się – chwała i radość tworzą całość z cierpieniem.

Udział w eucharystii w tym dniu oznacza zgodę na krzyż, czyli cierpienie z Chrystusem. Podczas mszy czytana jest Ewangelia o tryumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, a następnie kapłan święci palmy.

W niektórych parafiach asysta liturgiczna wychodzi na zewnątrz kościoła, by podejść do zamkniętych drzwi świątyni, w które kapłan trzykrotnie uderza krzyżem – to symbol ukazania tego, że krzyż otwiera drogę do nieba.

oprac.: Paulina Dulewicz
red.: Paulina Tołcz
źródło: https://mnwr.pl/niedziela-palmowa/, https://pch24.pl/niedziela-palmowa-poczatek-wielkiego-tygodnia/