Godziny pełne napięcia

Informacje o wypadku szybko rozprzestrzeniły się wśród mieszkańców. Na rogatkach Białegostoku tworzyły się korki, bo część osób postanowiła uciec z miasta, a w blokach mieszkalnych ludzie zaczęli się gromadzić na wyższych piętrach budynków. W napięciu czekano na przyjazd do Białegostoku wykwalifikowanej jednostki Centralnej Stacji Ratownictwa Chemicznego przy rafinerii w Płocku.

O godzinie 14 przy pomocy specjalnego dźwigu kolejowego podniesiono jedną z cystern. Kilka godzin później, po kilku próbach na tory wróciły kolejne cysterny. Niebezpieczeństwo minęło! Cały skład odholowano na Dworzec Fabryczny, a stamtąd 10 marca, wyruszył on w dalszą drogę do NRD. Jak wykazały ustalenia prokuratury – przyczyną katastrofy było pęknięcie torów spowodowane nieprawidłową ich konserwacją.

Wstawiennictwo Błogosławionego Księdza Michała Sopoćko

Wypadek wydarzył się w pobliżu miejsc związanych z kultem Bożego Miłosierdzia. W domu Sióstr Misjonarek po drugiej stronie ulicy mieszkał błogosławiony ksiądz Michał Sopoćko, niedaleko znajduje się sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Dlatego wiele osób uważa, że to Boża Opatrzność uratowała wówczas Białystok.

W 1994 w miejscu katastrofy wzniesiono krzyż upamiętniający tamte wydarzenia, przy którym odbywają się coroczne uroczystości. Według inicjatorów budowy krzyża – do uratowania Białegostoku przed wyciekiem śmiercionośnego chloru przyczyniło się wstawiennictwo Błogosławionego ks. Michała Sopoćko. Ten kapłan został w 2008 roku beatyfikowany, a od 2016 roku patronuje on miastu.

oprac.: Jerzy Górko na podstawie: www.dzieje.pl; www.gov.pl
red.: Paulina Dulewicz