- Kiedy 26 grudnia 1918 r. Ignacy Jan Paderewski przybył do Poznania, wracając z wieloletniego pobytu poza ojczyzną, spotkał się z przywitaniem, jakie przysługuje monarsze. Zapewne niewielu Polaków śledziło jego karierę muzyczną, choć od końca XIX stulecia koncertował w wielu miastach Europy i obu Ameryk. Dla rodaków stał się uosobieniem nadziei, że naród polski prędzej czy później zdoła odzyskać niepodległość – pisze w folderze emisyjnym profesor Andrzej Chojnowski. Sukcesy artystyczne Paderewski wykorzystywał do nawiązywania kontaktów z ważnymi postaciami światowej polityki. Szczególnie owocne okazały się jego działania na terenie Stanów Zjednoczonych, gdzie udało mu się zbliżyć do Woodrowa Wilsona. Za swój sukces mógł więc uważać deklarację prezydenta USA ze stycznia 1918 r., zawierającą zapowiedź stworzenia niepodległego państwa polskiego. Jako polityk będący ponad partyjnymi podziałami stanął w styczniu 1919 r. na czele rządu utworzonego dzięki kompromisowi między obozami Józefa Piłsudskiego i Romana Dmowskiego. Większość codziennych obowiązków powierzył współpracownikom, sam natomiast skoncentrował się na działaniach w sferze międzynarodowej – wyjaśnia historyk. W kwietniu 1919 r. został, wraz z Dmowskim, delegatem Polski na konferencję pokojową w Paryżu. Jego krytycy zarzucali mu zbytnią pojednawczość wobec mocarstw, ale Paderewski bronił swej polityki, podkreślając, że traktat wersalski − niezależnie od różnych wad − przyniósł Polsce wolność i niepodległość, które jeszcze przed pięciu laty większość Polaków uważała za niedościgłe marzenia. Trudności gospodarcze sprawiły, że w grudniu 1919 r. rząd podał się do dymisji, a Paderewski wyjechał z kraju i powrócił do muzycznych pasji. Nie tracił jednak z pola widzenia wydarzeń w ojczyźnie. Ostatnim aktem jego patriotycznej aktywności było, już u schyłku życia, przewodniczenie w latach 1939−1941 Radzie Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącej substytut sejmu polskiego na uchodźstwie – dodaje profesor Chojnowski.

Na rewersie jubileuszowych monet znajduje się wizerunek Ignacego Jana Paderewskiego. Na awersie umieszczono stałe elementy monet: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, nominał, napis: Rzeczpospolita Polska oraz rok emisji. Wyjątkową cechą wszystkich srebrnych monet serii jest to, że ich awersy układają się w kompozycyjną całość. Wizerunek awersu monety złotej nawiązuje do stylistyki II Rzeczypospolitej, a ponadto na jej boku został umieszczony napis: Stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości. Monety zaprojektowała Dobrochna Surajewska.

Moneta srebrna o nominale 10 zł wyemitowana została w nakładzie do 20 tys. sztuk, złota o nominale 100 zł w nakładzie do 2000 sztuk. Cena monety srebrnej wynosi 130 zł, a złotej – 1600 zł. Monety można kupić w Oddziałach Okręgowych NBP i sklepie internetowym Kolekcjoner. Więcej informacji na ich temat można znaleźć w folderze emisyjnym.

NBP jest wyłącznym emitentem polskich znaków pieniężnych.

Narodowy Bank Polski ma wyłączne prawo do emitowania monet i banknotów w Polsce. Wszystkie znaki pieniężne emitowane przez NBP – w tym kolekcjonerskie – są prawnym środkiem płatniczym w Polsce. Emisja wartości kolekcjonerskich stanowi okazję zarówno do upamiętniania ważnych historycznych rocznic i postaci, jak i do rozwijania zainteresowań polską kulturą, nauką i tradycją.

Kolejne emisje zaplanowane są na 7 listopada. Tego dnia Narodowy Bank Polski wprowadzi do obiegu unikalne monety: srebrną w kształcie kuli o nominale 100 zł, złotą w kształcie kuli o nominale 2018 zł oraz złotą o nominale 1 zł „100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości”.