Wszystko, co Mozart kochał w swoim ulubionym dziele, „Weselu Figara”, zapowiada już Uwertura: tempo, błyskotliwość, melodyjność, radość! Wolfgang Amadeusz i jego twórcze ADHD w czystej postaci. „Nieraz cytowano ‘dyktatorskie’ zdanie Mozarta, wedle którego ‘poezja winna być uległa, posłuszną córką muzyki’ – napisał Piotr Kamiński w niezbędniku muzycznym ‘Tysiąc i jedna opera’. W ‘Weselu Figara’ kwestie nadrzędne i przewagi przestały istnieć, słowo i dźwięk złożyły bowiem swą dumną autonomię u stóp nowego boga, teatru. Ktoś mądry powiedział kiedyś, że operowy ideał spełnił się w dziejach gatunku tylko raz; wszystko inne, to jedynie mniej lub bardziej udane przybliżenia…”

Także XXXIX Symfonię Es-dur KV 543 wypełnia radość, energia i wdzięk. Trio z solowym klarnetem maluje w Menuecie (cz.III) idylliczne pejzaże, a finałowe Allegro, lekkie i żartobliwe, napawa pogodną nadzieją.

Koncert wiolonczelowy a-moll op.129 to „jedno z najpiękniejszych dzieł, jakie istnieją, muzyka uduchowiona od pierwszej do ostatniej nuty” powiedział kiedyś o tym trzyczęściowym dziele Schumanna Pablo Casals, wiolonczelista wszech czasów. Koncert należy do najbardziej lubianych i najczęściej wykonywanych utworów kompozytora, być może dlatego, że Schumann sam z wielką chęcią grał na wiolonczeli, znał i kochał ten instrument i potrafił znakomicie wykorzystać jej wyraziste, niskie, dźwięczne brzmienie, które nadało całemu koncertowi charakter rozmarzenia. Partie solowe na wiolonczeli zagra Magdalena Bojanowicz.

2 października 2020 | Koncert symfoniczny ZAKOCHANI W MUZYCE

Sala koncertowa, ul. Podleśna 2

Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej

Adam Klocek – dyrygent 

Magdalena Bojanowicz – wiolonczela

W.A. Mozart (1756-1791) – Uwertura do opery „Le Nozze di Figaro" KV 492

1. Schumann (1810-1856) – Koncert wiolonczelowy a-moll op.129

Nicht zu schnell

Langsam

Sehr lebhaft

W.A. Mozart (1756-1791) – XXXIX Symfonia Es-dur KV 543

Adagio – Allegro

Andante con moto

Menuetto (Allegretto)

Allegro

ADAM KLOCEK

Dyrygent i wiolonczelista, laureat Grammy Award 2014, określony przez Krzysztofa Pendereckiego jako „jeden z najbardziej obiecujących dyrygentów młodszej generacji”. W r. 2004 artysta wygrał konkurs na stanowisko dyrygenta-asystenta Maestro Jana Lathama-Koeniga, dyrektora artystycznego Filharmonii Wrocławskiej i festiwalu „Vratislavia Cantans”. Od 2006 r. pełni funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Kaliskiej a od r. 2011 dyrektora artystycznego orkiestry Młoda Polska Filharmonia. W r. 2012 został również dyrektorem artystycznym Filharmonii Częstochowskiej. Występ artysty na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym „Ermitage” w Petersburgu, podczas którego dyrygował on Państwową Orkiestrą Ermitażu został określony przez czołowy rosyjski dziennik „Niezawisimaja Gazeta” jako „dar niebios”. Głównym nurtem rozwoju artysty stała się jednak kariera wiolonczelowa. Jako laureat licznych konkursów wiolonczelowych m.in. w Poznaniu, Kolonii, Monachium i Nowym Jorku oraz nagród i stypendiów (C.M. von Webera, Interlochen Center for Arts, Europejskiej Unii Radiowo-Telewizyjnej EBU), występuje w liczących się ośrodkach muzycznych. Plany koncertowe ostatnich lat objęły m.in. zaproszenie do udziału w pierwszym wykonaniu pod batutą kompozytora Concerto grosso K. Pendereckiego, udział w festiwalu Europalia, inauguracji VIII Forum Lutosławskiego w Filharmonii Narodowej, tournee w USA i Japonii. Za premierowe nagranie ‘Concerto Grosso’ z orkiestrą Filharmonii Narodowej pod batutą A. Wita artysta otrzymał nagrodę ‘Fryderyk 2002’. W styczniu 2003 wystąpił na galowym koncercie inaugurującym ‘Rok Krzysztofa Pendereckiego’ w Filharmonii Narodowej. We wrześniu 2004 dokonał wraz z Sinfonia Varsovia prawykonania napisanego dla niego Koncertu wiolonczelowego Krzesimira Dębskiego. Wraz z Leszkiem Możdżerem występował w duecie, określonym przez BBC jako „sensational”. Impulsem do ponownego zajęcia się dyrygenturą było zetknięcie ze sztuką dyrygencką Carlosa Kleibera. jednego z najwybitniejszych dyrygentów XX w. Artysta otrzymał także rekomendacje dyrygenckie od Jerzego Maksymiuka, Janosa Fursta czy Volkera Schmidt-Gertenbacha. Dyrygował większością orkiestr symfonicznych w Polsce, w tym Sinfonia Varsovia, Polską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej, Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej, Bałtyckiej, Podlaskiej czy Wrocławskiej. W latach 2007-2009 był dyrygentem gościnnym orkiestry symfonicznej w Arizonie (USA). Występował z takimi artystami jak Shlomo Mintz, Misha Maisky, Joshua Bell, Heinrich Schiff, Valery Afanassiev, Krzysztof Penderecki, Witold Lutosławski, Dame Evelyn Glennie, Vadim Repin, Randy Brecker, Boris Pergamenschikow, Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit, Sophia Gubaidulina, Freddy Kempf, Sayaka Shoji, Wanda Wiłkomirska, Jadwiga Rappe, Leticia Moreno, Kałudi Kałudow, Pierre Amoyal, Elmar Oliveira, Julius Berger, Gilles Vonsattel, Ivan Monighetti, Richard Hyung-Ki Joo, Naomi Rachel Kudo, Avri Levitan, Dimitry Vasiliev, Leszek Możdżer, Waldemar Malicki, Krzesimir Dębski, Włodek Pawlik. Stale współpracuje ze Zbigniewem Preisnerem, płyta „Preisner’s Voices” (SONY Music) z udziałem artysty otrzymała status potrójnej platynowej płyty. W 2013 r. miały miejsce dwie nowe premiery muzyki Z. Preisnera z udziałem Adama Klocka jako dyrygenta i solisty: „Four Colours of Łódź” oraz „Diaries of Hope” (Barbican Hall w Londynie z udziałem Britten Sinfonietta). Wydany jesienią 2012 r. album „Night in Calisia” z udziałem światowej sławy trębacza jazzowego Randy Breckera otrzymał tytuł „Album Jazzowy R. 2012” oraz „Hit R. 2012” dziennika Rzeczpospolita. Ta sama płyta otrzymała Grammy Award 2014, uzyskując również status podwójnej platynowej płyty.Jest dyrektorem artystycznym międzynarodowych festiwali muzycznych: „Multimedia Amber Road Festival” oraz „Wszystkie Strony Świata” w Puławach. Wykładowca Akademii Muzycznej w Krakowie w stopniu doktora habilitowanego. Jako kompozytor jest autorem muzyki kameralnej, symfonicznej, filmowej. W sierpniu 2014 r. odbyło się prawykonanie jego suity „Feniks” z okazji 100-lecia zburzenia miasta Kalisza, napisanej dla Dawida Podsiadło oraz Moniki Borzym. W 2008 r. został uhonorowany członkostwem honorowym Związku Kompozytorów Rosyjskich. W październiku 2013 r. otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. W sierpniu 2014 r. Minister Kultury odznaczył artystę Srebrnym Medalem „Gloria Artis”. W 2019 r. otrzymał „Odznakę honorową za zasługi dla województwa wielkopolskiego”.

MAGDALENA BOJANOWICZ

Magdalena Bojanowicz-Koziak jest laureatką Paszportu „Polityki” – nagrody tygodnika „Polityka” przyznawanej twórcom oraz kreatorom kultury. Zdobyła I nagrodę na 45. Międzynarodowym Konkursie Jeunesses Musicales w Belgradzie (2015), a także jest laureatką II nagrody i dwóch nagród specjalnych na VIII Międzynarodowym Konkursie im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Otrzymała również III nagrodę na I Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. Spośród jej innych sukcesów konkursowych wymienić można także II nagrodę na 69. Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Ludwiga van Beethovena w Hradec Králové (Czechy) czy wyróżnienie na 64. Międzynarodowym Konkursie „Praska Wiosna” w Pradze. Jest również finalistką Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego w Stuttgarcie (2014).

Swoje umiejętności doskonaliła na kursach w Brukseli, Salzburgu, Kronberg i Musicinsel Reihnau, gdzie pracowała pod okiem takich artystów jak Julius Berger, Jens Peter Maintz, Kazimierz Michalik, Phillippe Muller, Arto Noras, Claus Reichardt czy Victoria Yagling.

Była stypendystką Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci (2001-2008) oraz Ministra Kultury i Sztuki. W 2009 roku została laureatką prestiżowego stypendium „Młoda Polska”, które pozwoliło na nagranie płyty „Satin” z polską muzyką współczesną w duecie z Maciejem Frąckiewiczem. Jako TWOgether Duo artyści zostali laureatami Paszportu Polityki za „odwagę, ryzyko i konsekwencję. (…) Za koncertowe kreacje, pobudzanie naszej wyobraźni i siłę przekonywania” oraz otrzymali nominację do Fryderyka, nagrody polskiego przemysłu fonograficznego (2013).

Magdalena Bojanowicz prowadzi kursy muzyczne organizowane przez Krajowy Fundusz na rzecz Dzieci w Lusławicach oraz Warsztaty Wiolonczelowe w Augustowie.

Współpracowała jako solistka pod batutą takich dyrygentów jak: Massimiliano Caldi, George Tchitchinadze, Daniel Smith, Volker Schmidt-Gertenbach, Renato Rivolta, Marek Moś, Michał Klauza, Tadeusz Wojciechowski, Jerzy Kosek, Michał Nesterowicz, Paweł Przytocki, Wojciech Rodek, Bojan Suđić, Benjamin Lack, Ernst Kovacic, José Maria Florêncio. Brała udział m.in. w licznych festiwalach ogólnopolskich oraz międzynarodowych: „Music Connects” w Grand Resort Bad Ragaz w Szwajcarii, Gulangyu Festiwal w Xiamen (Chiny), „Festival au Leman” w Thonon les Bains we Francji, „Festiwal Kameralny” w Moskwie, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” „Muzyka na szczytach” w Zakopanem, „Muzyczne przestrzenie”, Festiwal „Musica moderna” w Łodzi, „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu, Festiwal Hubermanna w Częstochowie, „Mistrzowie Polskiej Wiolinistyki” w Zielonej Górze. Występowała m.in. w Tonhalle w Zürichu, Royal Festival Hall w Londynie, Kolarac w Belgradzie, Studio Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie, Filharmonii Narodowej w Warszawie. Jako solistka współpracowała z takimi orkiestrami jak: Filharmonia Narodowa, NOSPR, NFM Orkistra Leopoldinum, Sinfonietta Cracovia, AUKSO, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus, Belgrade Philharmonic Orchestra.

Ma na swoim koncie liczne prawykonania utworów z orkiestrą takie jak: „Koncert wiolonczelowy” Dariusza Przybylskiego (z NOSPR wydany przez wytwórnię DUX), „Dziennik zapisany w połowie” Aleksandra Nowaka (z AUKSO, NMF) oraz liczne utwory kameralne kompozytorów polskich, ale również zagranicznych. W planach w najbliższym sezonie artystycznym ma powstać dedykowany artystce „Koncert wiolonczelowy” Pawła Szymańskiego oraz „Koncert podwójny” Hanny Kulenty.

Magdalena Bojanowicz-Koziak ukończyła z wyróżnieniem studia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie wiolonczeli Andrzeja Bauera i Bartosza Koziaka.

źródło: OiFP