Libretto “Oberona” oparte jest na wątkach średniowiecznego poematu. Rycerz, Huon de Bordeaux, dokonuje niezwykłych czynów z pomocą króla elfów, Oberona, którego przyzywa dźwiękiem magicznego rogu. Weber dostrzegł potencjał muzyczny magicznego przedmiotu (często czyni się porównania z “Czarodziejskim fletem”).  Weber zapoczątkował okres romantyzmu w dziejach opery, wnosząc nową tematykę i nowe środki muzyczne, służące do charakterystyki postaci lub sytuacji. W “Oberonie” sygnał waltorni jest motywem przewodnim, waltornia otwiera też uwerturę.

W późniejszym o dokładnie pół wieku Koncercie d-moll Édouarda Lalo światła reflektorów padają na wiolonczelę i wiolonczelistkę, jedną z najbardziej utalentowanych polskich wiolonczelistek młodego pokolenia, pochodzącą z Białegostoku – Zuzannę Sosnowską. Muzyka Édouarda Lalo, choć wykazuje pewne podobieństwo do Carla Webera i Roberta Schumanna, jest efektem niezwykle oryginalnego talentu. Kompozytor najbardziej znany ze swojej Symfonii hiszpańskiej d-moll op. 21 i doceniany ze względu na przejrzystość orkiestracji, był także mistrzem utworów kameralnych. Jego dzieła kameralne obejmowały kwartet smyczkowy, trzy tria fortepianowe oraz sonaty na wiolonczelę i skrzypce. Pisał także koncerty na skrzypce i fortepian oraz wiele pieśni lirycznych i zbiorów piosenek.

II Symfonia Johannesa Brahmsa to hymn na cześć przyrody i pogody ducha. Pierwsza jej część  to świetnie poprowadzona forma sonatowa, w której toku Brahms cytuje melodię swej Kołysanki. Druga część zaczyna się od przepięknego tematu w wiolonczelach, kontrapunktowanego przez fagoty – znalazła tu odbicie Brahmsowska predylekcja do brzmień ciemnych i nasyconych. Trzecia część – Allegretto grazioso (quasi andantino) – jest utrzymana w tempie bardzo umiarkowanym i o bardzo lekkiej fakturze. Potężny finał w formie sonatowej kończy utwór w podniosłym, triumfalnym nastroju.  II Symfonia jest kwintesencją pogodnego, ustalonego świata, nigdy niespełnionego ideału, do którego dążymy, którego zawsze pragniemy, nie mogąc go dosięgnąć. Pocieszamy się jednak, że dążenie ważniejsze jest od celu, a muzyka Brahmsa podnosi nas na duchu i upewnia o słuszności obranej drogi.

KONCERT WSPÓŁORGANIZOWANY I WSPÓŁFINANSOWANY W RAMACH PROGRAMU INSTYTUTU MUZYKI I TAŃCA „DYRYGENT – REZYDENT”

Artyści:

Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej

Tadeusz Strugała – dyrygent

Zuzanna Sosnowska – wiolonczela

Piotr Wacławik – asystent dyrygenta

Program:

Carl Maria von Weber – Uwertura do opery „Oberon”

Édouard Lalo – Koncert wiolonczelowy d-moll

Johannes Brahms – II Symfonia D-dur op. 73

KONCERT SYMFONICZNY „SIŁA DUCHA”

Piątek, 15 listopada godz.19.00 | Sala koncertowa OiFP ul. Podleśna 2

źródło: rzecznik OiFP