Na mocy Uchwały Zarządu przyznał stypendia półroczne na 2006 rok w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury:

Ewie Zatorskiej-Salmanowicz na realizację programu: przygotowanie do druku i wydanie książki poświęconej Jerzemu Zegalskiemu – dyrektorowi i reżyserowi Teatru Dramatycznego im. Al. Węgierki w Białymstoku,  Wiesławowi Szymańskiemu na realizację programu: przygotowanie do druku i wydanie książki połączonej z płytą CD pod tytułem „Miejsca” oraz Tadeuszowi Trojanowskiemu na realizację programu: napisanie Requiem na glos recytujący, sopran chór i orkiestrę oraz Magnificat na sopran, baryton chór i orkiestrę.

Prezentujemy zrealizowane przez nich w ramach stypendium projekty.

Nakładem wydawnictwa Prymat ukazała się książka Ewy Zatorskiej-Salmanowicz pt. “Białostockie sezony teatralne Jerzego Zegalskiego”.

Ewa Zatorska-Salmanowicz – polonistka, teatrolog, doktorantka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, członkini Klubu Myśli Twórczej, recytator w misterium słowno-muzycznym pt. “Tobie pieśń mą niosę...” w reż. Jana Krzyżanowskiego. Jej książka “Białostockie sezony teatralne Jerzego Zegalskiego” jest próbą odtworzenia pięknej i jakże ciekawej drogi artystycznej wielkiego reżysera.

“Bogatej w wiele istotnych i cennych ksiąg teatrologicznych historii polskiego teatru brakuje pełnego opracowania twórczości jednego z ulubionych uczniów Leona Schillera - Jerzego Zegalskiego. Niewielką wzmiankę i krótką o nim notę biograficzną można znaleźć w książce M. Fik “Trzydzieści pięć sezonów1” oraz w drobnych recenzjach. Poza tymi źródłami autorce pracy udało się odnaleźć publikacje i recenzje znajdujące się w zbiorach: Archiwum ZASP-u, w Archiwum Teatru im. Aleksandra Węgierki i w Książnicy Wojewódzkiej im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku. Ponadto bogatym źródłem drogocennych informacji były wywiady przeprowadzone przez autorkę z Andrzejem Karolakiem - aktorem i dyrektorem białostockiej sceny, znającym i pamiętającym reżysera oraz z bohaterem niniejszej publikacji – Jerzym Zegalskim, a także niezwykle interesujące rozmowy o teatrze z Danutą Kierklo – Czajkowską i Grażyną Juchniewicz.
Jerzy Zegalski to niewątpliwie typowy przykład wielkiego reżysera, który pomimo swoich wysokich wymagań artystycznych i dużego wkładu w dzieje sceny polskiej nie stanął obok sławnych i uznanych polskich reżyserów. Ponieważ twórczość Zegalskiego jest dotychczas przemilczana autorka poświęciła swą książkę białostockiemu okresowi działalności artystycznej jednej z ciekawszych postaci teatru.
Celem niniejszej publikacji książkowej było naszkicowanie sześciu białostockich sezonów teatralnych Zegalskiego oraz jego ewolucji artystycznej zamykającej się w ściśle określonych ramach czasowych 1961-1967.
Książka składa się z dwóch części prezentujących portret teatralny artysty oraz jego działalność reżyserską i dyrektorską w Teatrze im. A. Węgierki”. (ze wstępu do książki)

To samo wydawnictwo wydało tomik wierszy Wiesława Szymanskiego pt. Miejsca” w raz z płytą CD, na której sam autor czyta wybrane wiersze.

Wiesław Szymański – poeta, dziennikarz, autor kilkunastu książek. Ostatnio wydał “Wiersze” oraz zbiór felietonów radiowych “Mam do powiedzenia”. Mieszka i pracuje w Białymstoku.

Zbiór wierszy Wiesława Szymańskiego „Miejsca” to poetycka podróż do miejsc ważnych, pamiętanych, naznaczonych poprzez szczególne doświadczanie życia.
Tak naprawdę autor – dzieląc zawarte w książce wiersze na trzy grupy - proponuje nam podróż w trzy różne krainy.
Najbardziej konkretna jest ta ostatnia. To Chomontowce – niewielka wieś nad Świsłoczą, na krańcach Polski, na styku religii, języków i kultur. Miejsce dające oddech, ale i inspirujące do stawiania pytań najważniejszych – o istotę człowieczeństwa, o sens życia.
Podróż druga – wyznaczona przez konkretne miejsca i ludzi – to kraina dzieciństwa, wspomnień ze spacerów z rodzicami, ale i dorosłego przeżywania zdarzeń, spotkań. Tutaj pojawiają się – i pamiętane z dzieciństwa podwórze, i Wigry, i aleja w białostockim Zwierzyńcu, i Krasnogruda – i Sejny ze wspomnieniem Jerzego Ficowskiego.
I podróż trzecia – w krainę „zmilczenia” – jak to nazywa Autor. Zmilczenia nad codziennością – jakże bezwzględną i tragiczną z jednej, a nieodgadnioną i niespodziewaną w swojej niepowtarzalności z drugiej strony.
Czy jest coś co łączy owe trzy krainy ? Czy istnieje czas będący czasem każdej z nich osobnym, ale i czasem wspólnym ? A może przestrzeń – osobna i wspólna jednocześnie ?
Odpowiedzi na te pytania warto poszukać w wierszach Wiesława Szymańskiego.

Tadeusz Trojanowski napisał Requiem "Rozmyślania o życiu i śmierci" na głos recytujący, sopran chór i orkiestrę oraz Magnificat na sopran, baryton chór i orkiestrę. Czekamy na realizację.