Lokalnie obchodzone było już w III w., a w IV w. na Wschodzie zaliczono je do dwunastu wielkich świąt cerkiewnych. Od początku Cerkiew traktowała je jako spotkanie ludzkości w osobie starca Symeona z Bogiem, spotkanie Starego i Nowego Testamentu. Początkowo Spotkanie traktowano jako święto ku czci Bogarodzicy, później, pomimo swej niewątpliwej bliskości świętom maryjnym, zostało zaliczone go grupy świąt Pańskich, poświęconych bezpośrednio Chrystusowi.

Podstawą ikonograficznych przedstawień święta jest Ewangelia. Okoliczności Spotkania opisał tylko jeden z ewangelistów - apostoł Łukasz (Łk 2, 22-38).
Prawo Mojżeszowe nakazywało, aby nad każdym pierworodnym potomkiem płci męskiej czterdziestego dnia po narodzeniu odprawiano obrzęd poświęcenia Bogu. Chociaż Matka Boża, jako Ta, która poczęła i porodziła swe Dzieciątko w sposób nieskazitelny nie podlegała obrzędowi oczyszczenia, z szacunku do Prawa przybyła do Świątyni, aby wypełnić ten obrzęd.

Na podstawie www.Cerkiew.pl