Głównym celem „Sceny dla tańca” jest pokazanie białostockiej publiczności szeroko pojętej różnorodności tańca. To, jaki taniec jest, jaki może być, w jaki sposób jest rozumiany przez różnych twórców oraz to, jak wpływa na doznania widza. W ramach projektu pozostały już tylko prezentacje dwóch spektakli:

15.10.2015r. Teatr Tańca Zawirowania „Out in the Line Up“

31.10.2015r. Karolina Garbacik „Matylda R. wszyscy jesteśmy super“

Czwartek, 15.10.2015r., godz. 19:00
Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Białymstoku

Bilety: bezpłatne wejściówki dostępne w SDK DanceOFFnia

Teatr Tańca Zawirowania

„Out in the Line Up”

Pomysł i choreografia: Nadar Rosano

Tancerze: Maga Radłowska, Bartek Figurski, Szymon Osiński

Muzyka: Arvo Part - Salve Regina; Har El Prussky – Tantric; Mogwai - Black Spider 2; Kolęda ludowa – Cicha Noc

Aranżacja Świateł: Witold Kaczkowski

Kostiumy: F-F-F

Punktem wyjścia do spektaklu „Out in the Line Up” była potrzeba powrotu do pierwotnego, wewnętrznego źródła i bycie lojalnym wobec niego. Dopiero potem możliwe jest poszukiwanie nowych miejsc i nowego języka ciała. Ideą jest, aby kreowany ruch był pierwotny i bezkształtny, by nie miał czystej i uporządkowanej formy, przez co może wydawać się mniej piękny, mniej oczywisty i mniej wydajny. Zanim ukształtuje się forma, gdzieś w przestrzeni pojawia się potencjał. Możliwości, które leżą w zasięgu są niejasne i nieznane. Wiemy jednak, że w pewnym momencie ujawnią się (w różnym stopniu). Co takiego jest w pierwotnym, jeszcze nieznanym, ale świeżym i pełnym potencjału i możliwości odczuwaniu nowo narodzonego dziecka? Czy możemy powrócić do miejsca gdzie czujemy się ograniczeni, gdzie czujemy, że nasz byt i potencjał jest hamowany? A jeśli w pełni nauczymy się akceptować te ograniczenia, to czy możemy pozwolić na to, aby coś z nich powstało? Czy ograniczenie jako potrzeba restrykcyjnej i represyjnej siły jest źródłem cierpienia, lub czy możemy użyć naszych ograniczeń jako siły kreatywnej, która prowadzi nas i określa nasze znaczenie? Czy możemy powrócić do naszych wczesnych lat, odnaleźć te ograniczenia, a potem wybrać je ponownie jako dorośli? Jaka jest cielesna różnica między odczuwaniem w młodości i w późniejszym życiu? Badanie skupia się na różnych wrażeniach i emocjonalnych reakcjach pochodzących z tych ograniczeń, nawet jeśli będzie to prowadzić do nadmiernej stymulacji, apatii, chaosu, spokoju i wielu innych doświadczeń. Będziemy stawiać pytania o indywidualną tożsamość w obrębie relacji międzyludzkich, o rozwój tożsamości, która nie jest jeszcze w pełni uformowana, ale funkcjonuje w bardzo określonej strukturze, o stabilność, równowagę i siłę. Będziemy zanurzać się w czyjeś działania i opory oraz redefiniować okoliczności powstałe w nich. Jakie są cielesne i emocjonalne konsekwencje tego fizycznego badania?