Dodana: 13 listopad 2015 09:16

Zmodyfikowana: 13 listopad 2015 09:16

Przyszłość pewnej przenośni. Przyczynek do pytania o historię sztuki

Galeria Arsenał oraz Katedra Filozofii i Etyki Uniwersytetu w Białymstoku zapraszają na dyskusję wokół finałowego eseju III Edycji Konkursu o Nagrodę im. Barbary Skargi - „Przyszłość pewnej przenośni. Przyczynek do pytania o historię sztuki”, z udziałem Piotra Graczyka oraz Małgorzaty Kowalskiej.

Ilustracja do artykułu 0x0.jpg

Spotkanie odbędzie się 17 listopada w Galerii Arsenał w Białymstoku, ul. Mickiewicza 2. Początek o godz.18.00

Wstęp wolny.

Osoby, które chciałby przeczytać esej Piotra Graczyka przed spotkaniem, mogą - dzięki uprzejmości autora - otrzymać go po wcześniejszym kontakcie mailowym z Galerią Arsenał: e.urwanowicz@galeria-arsenal.pl

Piotr Graczyk - filozof i tłumacz, pracownik Instytutu Kultury UJ, redaktor kwartalnika „Kronos”. Przełożył na polski teksty Heideggera, Hegla, Schellinga, Schmitta, Benjamina, Adorna, Blumenberga, Taubesa i in. Publikował w „Kronosie”, „Znaku”, „Przeglądzie Politycznym”, „Tekstach Drugich”, „Kresach”, „Nowej Krytyce. Autor książki Maska i oko. Rozważania o tragedii, ironii i polityce (2013)

 

Małgorzata Kowalska - profesor Uniwersytetu w Białymstoku, kierownik Zakładu Filozofii Współczesnej i Społecznej,  zajmuje się głównie współczesną filozofią kontynentalną, przede wszystkim francuską, oraz filozofią społeczno-polityczną. Autorka m.in. W poszukiwaniu straconej syntezy. Jean-Paul Sartre i paradygmaty filozoficznego myślenia (Warszawa 1997), Dialektyka poza dialektyką. Od Bataille’a do Derridy (Warszawa 2000), Demokracja w kole krytyki (Białystok 2005), Morales et politiques postmodernes (Białystok 2006). 

 

Piotr Graczyk o swoim eseju:

 

Schiller pisał, że sztuka jest pięknym kłamstwem, a centralna hipoteza eseju Przyszłość pewnej przenośni głosi, że kłamstwo to rozumieć można jako przeniesienie, w sensie zapożyczonym od psychoanalizy. Narzędziem tego przeniesienia sztuki są przenośnie, w których zakochuje się użytkowniczka/użytkownik sztuki – bo projektuje na nie traumę konstytutywną dla człowieczeństwa, nazywaną w eseju „wydarzeniem wrażliwości” albo „zwrotem edypalnym”. Wydarzenie to polega na wzmacniającym osłabieniu zwierzęcości, na inwersji popędu, która odcina ludzi od animalnej przeszłości i daje im zarazem przyszłość jako czas umierania, czyni z nich zwierzęta ułomne i dlatego obdarzone mową. Z tej perspektywy filozofia jest zresztą tylko odmianą sztuki: pewnego rodzaju konwencją literacką. Zarówno sztu ka, jak i filozofia produkują przenośnie mające rozwiązać śmiertelny splot, w jaki wikła ludzi „wydarzenie wrażliwości” – rozwiązać przez pogodzenie się z nim lub próbę przezwyciężenia śmiertelności czasu: przez terapię albo rewolucję.

 

Fragment pochodzi ze strony Fundacji na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi:http://www.barbaraskarga.org/content/final-iii-edycji-konkursu-o-nagrode-im-barbary-skargi-piotr-graczyk-godlo-minotaur

 

Logo serwisu Twitter Logo serwisu Facebook