Jadwiga Solińska jest wszechstronnie uzdolnioną, wybitną artystką i pisarką ludową. Występuje jako gawędziarka, jest także animatorką kultury. Największe sukcesy osiągnęła w dziedzinie plastyki obrzędowej, zdobniczej i pisarstwie. Prezentacje Jej sztuki miały miejsce w kraju i za granicą (Bułgaria, Niemcy, Szwecja).
W swojej twórczości popularyzuje tradycje i obrzędy ludowe. Dokumentuje i zachowuje dla przyszłych pokoleń i środowisk twórczych materiały o folklorze występującym na naszym terenie. Wychowuje kontynuatorów tradycji ludowej.
Upowszechnia tradycje ludowe wśród dorosłych, młodzieży i dzieci poprzez prezentacje swoich wyrobów w muzeach, domach kultury oraz praktyczne pokazy wytwarzania sztuki ludowej. Cieszą się one zawsze ogromną popularnością, szczególnie pokazy w Białostockim Muzeum Wsi, w czasie których dzieci i młodzież bezpośrednio uczestniczy w wykonywaniu wycinanek, kwiatów i różnych innych ozdób wielkanocnych i bożonarodzeniowych. Bierze corocznie udział w Targach Sztuki Ludowej podczas Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą.

Jadwiga Solińska pisać zaczęła w 1944 roku pod wpływem doświadczeń kazachstańskich. Od 1988 roku należy do Stowarzyszenia Twórców Ludowych (Sekcja Sztuki i Literatury Ludowej) ; jest również członkiem Koła Pisarzy Ludowych Białostocczyzny i członkiem Koła Literatów Polskich im. Zbigniewa Herberta. Należy do Drużyny Weteranów – Harcerzy Ziemi Łomżyńskiej – Krąg Seniorów im. Leona Kaliwody. Współpracuje z Wojewódzkim Ośrodkiem Animacji Kultury w Białymstoku, Muzeum Podlaskim w Białymstoku, Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu oraz ośrodkami kultury w Łomży, Białymstoku.
Jest autorką wierszy i tekstów prozatorskich, przede wszystkim opowieści wspomnieniowych i wierzeniowych, anegdot, przekazów baśniowych i podaniowych. Zajmuje się plastyką obrzędową, wykonuje m.in. wycinanki, kwiaty z papieru, palmy wielkanocne, eksponaty ze słomy i malowanych traw, ozdoby choinkowe. Jej eksponaty obrzędowe znajdują się m.in. w Muzeum Etnograficznym w Warszawie.
Drukowała m.in. w „Gazecie Rolniczej”, „Gromadzie-Rolnik Polski”, „Gospodyni”, „Łomżyńskim Kwartalniku Kulturalnym”, poezji ludowej, wydawanych przez Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Białymstoku. Publikowała
w antologiach: Prowadź nas w jasność. Antologia ludowej liryki religijnej, oprac. D. Niewiadomski, Lublin 1994; Pobożnych diabeł kusił. Antologia nadnaturalnej prozy ludowej, oprac. D. Niewiadomski, Lublin 1997.
Opublikowała wiele indywidualnych tomików prozatorskich i poetyckich: Sybiraczkę (1993, 1995, 2000), Złoty dom (1994, 1996), Szczęście (1995, 2001), Graj Ewo (1998), Skarb (1998), Krzak burzanu (1999), Błękitne piekiełko (2000), Teofilę i motyla (2000), Krakowski Lajkonik (2001),Biały rumak (2004), Cygan i Pimpusia (2004), Krasnoludek i myszka (2001), Pypcio i pchełki (2003).

Fot. H. Marcinkiewicz