Felicja Raszkin - Nowak (1924-2015) urodziła się w Warszawie, ale rodzinnie związana była z Białymstokiem, z którego pochodzili jej rodzice i w którym mieszkali jej dziadkowie, bliżsi i dalsi kuzyni. Jej wujem był Jakub Szapiro – dziennikarz, sławny białostocki esperantysta. Po wybuchu II wojny światowej wraz z rodzicami znalazła się w Białymstoku. W 1941 r. Niemcy rozstrzelali jej ojca w lesie na Pietraszach razem z wujem Jakubem Szapiro i 5000 innych Żydów. Z mamą i babcią przez 2 lata żyła w białostockim getcie. Udało się jej uciec z niego tuż przed jego likwidacją. Ukrywała się w jednej z podbiałostockich wsi w rodzinie zaprzyjaźnionego gospodarza. Z całej – licznej – rodziny oprócz niej przeżyła wojnę jeszcze tylko jedna osoba. Po wydarzeniach marcowych (na początku lat 70.) wyjechała do Kopenhagi. Współpracowała z Radiem Wolna Europa, propagowała w Danii polską literaturę.Swoje przeżycia spisała w książce Moja gwiazda (1991). Wspomnienia opatrzyła dedykacją: „Pamięci Tych – którzy dali mi życie i Tych – którzy je ocalili”.