Andrzej Wajda urodził się w Suwałkach w 1926 roku, ostatni raz to miasto odowiedził w czerwcu tego roku (przeczytaj o tym TUTAJ). Większość dzieciństwa spędził w Radomiu. Już w trakcie nauki w gimnazjum zafascynował się malarstwem, a po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku, rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jednak w lipcu 1949 roku przeniósł się na wydział reżyserii w Szkole Filmowej w Łodzi. 

Andrzej Wajda w swoich filmach nie tylko odtwarzał historię, ale także ekranizował literaturę, odkrywał aktorskie i operatorskie talenty, szkolił kolejne pokolenia reżyserów, tworzył ikoniczne kadry i sceny; podpatrując najnowsze tendencje w światowym kinie (jak włoski neorealizm), sam niejednokrotnie je wyprzedzał (jak choćby w „Niewinnych czarodziejach”, które w pierwotnej, zmienionej potem przez cenzurę wersji kończyły się tak, jak kilka lat później przełomowa „Przygoda” Michelangelo Antonioniego). Próbował też chwytać na gorąco przemiany w obyczajowości. Inspirował się malarstwem, ale sięgał po literaturę, tworzył filmy spójne, lecz wciąż szukające nowego języka do rozmów z widownią.

To on stworzył jedną z najkrótszych definicji reżysera, który musi być trochę poetą i trochę kapralem. Był najbardziej utytułowanym polskim reżyserem w kraju i za granicą, jedynym Polakiem wyróżnionym honorowym Oscarem, nagrodami na festiwalach w Berlinie, Cannes i Wenecji.

Na podstawie www.pisf.pl
Więcej o twórczości Andrzeja Wajdy przeczytasz TUTAJ.