Henryk Rogoziński to przede wszystkim fotograf polskiego krajobrazu. Utrwalał tematy najprostsze i sobie najbliższe: drzewa, chaty, pejzaże wiejskie i cmentarne, zabytki architektury drewnianej. Swoim ukochanym modelom nadawał kształty hieratyczne kontrastujące z delikatną koronką listowia i traw. Ucieleśniał własne wizje w indywidualnie przekształconym materiale światłoczułym. Jego twórczość ocenia się jako odrębne zjawisko w polskiej fotografii.  Na wernisaż w stęp wolny.

Henryk Rogoziński (1934-2004) urodził się w Grabowcu koło Bielska Podlaskiego, mieszkał i tworzył w Białymstoku. Ukończył Państwową Szkołę Techniczną Przemysłu Poligraficznego, studiował na SGGW w Warszawie (4 lata). Posiadał uprawnienia instruktora fotografii kat. "S" oraz tytuł "Zasłużony dla twórczości polskiej" - za fotografie w technice gumy. Był członkiem założycielem Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej oraz członkiem rzeczywistym Związku Polskich Artystów Fotografików (Okręg Świętokrzyski).

W ciągu 30 lat zaprezentował ponad 50 wystaw autorskich - w kraju i za granicą. Pracował jako instruktor fotografii w Białostockiej Spółdzielni Mieszkaniowej i Wojewódzkim Domu Kultury w Białymstoku, a także własnej, przy ul. Mickiewicza. Przez trzy kadencje sprawował funkcję prezesa i wiceprezesa Białostockiego Towarzystwa Fotograficznego. Jego prace znajdują się w zbiorach: Galerii Arsenał w Białymstoku, Muzeum Religii w Grodnie, Związku Fotografików Litwy w Wilnie, a także w zbiorach rodzinnych i prywatnych.