Pomniki w formie posągu, popiersia, czy pomnika konnego, a także w formule architektonicznej – łuków i bram, są obecne w kulturze europejskiej od czasów greckiej i rzymskiej starożytności. Burzone przez rewolucje, stawiane przez imperatorów, upamiętniają, symbolizują, dominują. W demokracji pomniki budzą kontrowersje; są obiektem nieustających dyskusji, głosowań i petycji.

Pomniki i projekty pomników można podzielić na trzy zasadnicze kategorie ontologiczne: pomniki istniejące (które przez swoją oczywistość stają się po pewnym czasie „niewidzialne”), pomniki zrealizowane lecz zburzone wraz ze zmianą systemu politycznego oraz nigdy nie zrealizowane projekty potencjalne. Dwie ostatnie kategorie budzą zazwyczaj więcej emocji niż pierwsza, zaś dzieła wybitne najczęściej znajdujemy w kategorii trzeciej.

Więcej o wykładzie

Agnieszka Tarasiuk (ur. 1971) – kuratorka poruszająca się na pograniczu sztuki i działalności społecznej. Absolwentka warszawskiej ASP. Przez kilkanaście lat organizowała nieszablonowe przedsięwzięcia artystyczne na Podlasiu, tworząc eksperymentalną przestrzeń dla sztuki w miejscach tak odległych od centrów kultury jak popegeerowskie wsie. W latach 2008 – 2011 była dyrektorką Domu Pracy Twórczej w Wigrach, który za jej kadencji stał się ważnym miejscem na mapie kulturalnej Polski. Obecnie główna kuratorka Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni Oddziału Muzeum Narodowego w Warszawie.