Pomysł zagospodarowania ściany narodził się w kręgach esperanto. To kolejna inicjatywa mająca na celu promocję Zamenhofa i stworzonego przez niego języka. Autor, Andrzej Muszyński, docenia tego typu przedsięwzięcia:

-Inicjatywa esperantystów i magistratu tym bardziej zasługuje na pochwałę, że przywołuje ten nieistniejący już Białystok. Moim zdaniem tego typu działanie przywraca historię.

Kompozycja składa się z trzech części: dwóch balkonów i okna. Na dole znajduje się wizerunek dwóch mężczyzn siedzących na parapecie w otwartym oknie. Są to: Jakub Szapiro (białostocki działacz esperanto) oraz jego przyjaciel Abraham Zbar. Portret powstał na podstawie oryginalnego zdjęcia zrobionego przy ulicy Lipowej. Z najwyższego balkonu wyglądają współcześni mieszkańcy Białegostoku z kolorowymi balonikami. Jak zdradza autor kolory balonów nie są przypadkowe – nawiązują do kółek na fladze olimpijskiej, ponieważ tak jak ideą olimpiady jest przekraczanie barier w imię integracji, tak i język esperanto służy jednoczeniu ludzi. W środkowej części projektu z balkonu na wysokości drugiego piętra wygląda Ludwik Zamenhof, w opinii przechodniów „jak żywy”. 

Mural przenosi przechodniów w przełom XIX i XX wieku, w czasy życia twórcy esperanto. Wytwarza przyjemny klimat, można powiedzieć, że na chwilę zatrzymuje czas. Dzięki malunkom Andrzeja Muszyńskiego ulica Ludwika Zamenhofa nabrała zupełnie nowego charakteru.