- Pracodawca nie pozostawia mi wyboru. Zarabiam 900 złotych miesięcznie. Nie da się za to żyć. Godne pieniądze mogę znaleźć tylko za granicą - mówi Bogusława Bartosz, pielęgniarka szkolna.
Wiesława od 30 lat pracuje na białostockiej onkologii. Zarabia 1,3 tys. zł. - Ale po odliczeniu kredytów zostaje mi 600 złotych. We Włoszech dostanę 1,5 tysiąca euro bez dodatkowych dyżurów. Po pięciu latach będę się mogła starać o włoską emeryturę. W końcu zacznę żyć - marzy Wiesława. Jej córka studiuje pielęgniarstwo: - Ale nie pozwolę jej tu pracować. Ściągnę ją do Włoch.

Takie podejście nie dziwi Ewy Taranty, przewodniczącej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Białymstoku: - Niedawno spotkałam koleżankę ze studiów, która pracowała na onkologii i wyjechała do Włoch. Opalona i wypoczęta, powiedziała mi tak: nigdy tak lekko nie pracowałam i nigdy tak dobrze nie zarabiałam.