3 sierpnia Podlasie SlowFest zaprasza na film "Sinobrody", a po pokazie spotkanie z Gastónem Solnickim
Parne miasto skąpane w słońcu: można oddać się spacerom, podziwianiu widoków, kąpielom w basenie czy morzu. Z krótkich, statycznych ujęć, utrzymanych głównie w odcieniach bieli i błękitu, wyłania się kraina dostatnia, ale pogrążona w marazmie, spokojna i elegancka, ale i nudna, dusząca. Pośród tych realiów kilka młodych kobiet wchodzi właśnie w dorosłość, na którą nie ma jeszcze pomysłu. Odcięte od własnej emocjonalności, nie wiedzą nawet, co zrobić z czasem.
Inspiracją pierwszej fabuły Gastóna Solnickiego (wcześniej interesującego dokumentalisty) była ekspresjonistyczna opera Béli Bartóka Zamek Sinobrodego, której dźwięki pojawiają się w filmie. Wzorem dzieła węgierskiego kompozytora, film niemal pozbawiony jest akcji, najważniejsza jest tu aura, zaklęte w obrazie znaki i symbole, podkreślające uwięzienie bohaterek w świecie, który z jednej strony oferuje im pewne wygody, z drugiej jednak przypomina złotą klatkę.
Gastón Solnicki
Urodzony w 1978 roku w Buenos Aires argentyński reżyser o polskich korzeniach. Początkowo kształcił się, by zostać kucharzem, następnie wyjechał do Nowego Jorku studiować fotografię i film. Prócz krótkich form stworzył do tej pory trzy filmy pełnometrażowe. Debiutancki Süden (2008) i poświęcony własnej rodzinie dokument Papirosen (2011) doceniono na międzynarodowym festiwalu filmów niezależnych BAFICI w Buenos Aires. Najnowszy, Sinobrody, pokazywano na MFF w Wenecji, gdzie zdobył nagrodę FIPRESCI w sekcji Orizzonti.
2008 Süden
2011 Papirosen
2016 Sinobrody / Kékszakállú
