Mija właśnie 180 lat od oddania do eksploatacji Kanału Augustowskiego. Rocznica ta stała się okazją do dyskusji na temat zintensyfikowania działań  zmierzających do umieszczenia tego obiektu na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wniosek w tej sprawie został złożony w 2008 r., ale kilka lat później wycofano go w celu poprawienia.

– Kwestia ta została uznana za priorytet i jedno z najważniejszych zadań przez polsko-białoruską grupę roboczą ds. rozwoju Kanału Augustowskiego, której mam zaszczyt przewodniczyć.  Ideę w pełni popiera też Zarząd Województwa Podlaskiego – podkreślił Marek Malinowski. – Mam nadzieję, że dzisiejsza konferencja przyczyni się do jej realizacji.

– Chciałabym ażeby 180. rocznica rozpoczęcia eksploatacji Kanału Augustowskiego, obiektu o walorach przyrodniczych i historycznych na skalę światową, była początkiem nie tylko wpisania go na Listę UNESCO, ale przyczyniła się także do rozwoju gospodarczego, turystycznego i promocji naszego województwa, a tym samym kraju – powiedziała Wiesława Burnos.

Mirosław Korolczuk, burmistrz Augustowa, jeden z organizatorów spotkania, zaznaczył, iż ma  nadzieję, że ta międzynarodowa konferencja pozwoli na wyklarowanie terminu, kiedy stosowny wniosek mógłby zostać złożony.

Na rzecz zmiany sposobu patrzenia na wpis Kanału Augustowskiego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO lobbował podczas spotkania dr Maciej Ambrosiewicz, historyk, prezes Augustowsko-Suwalskiego Towarzystwa Naukowego, autor książki „Kanał Augustowski i okolice”. Zaznaczył on, że najbardziej właściwym wydaje się złożenie wniosku mieszanego: przyrodniczo-kulturowego.

– Powtórne złożenie wniosku wymaga innego rozłożenia akcentów w uzasadnieniu wpisu. Konieczne jest podkreślenie długofalowego wpływu Kanału na otoczenie, w tym również jego wpływu na stworzenie nowych wartości przyrodniczych i kulturowych, co powinno być traktowane jako symbiotyczne ich połączenie – podkreślił.

Kanał Augustowski to transgraniczny szlak wodny o długości ponad 101 km przebiegający przez teren Polski i Białorusi, łączący rzekę Wisłę z Niemnem. Prace nad jego budową rozpoczęto w 1824 r.,  eksploatację uruchomiono w 1839 r. Założeniem było stworzenie drogi wodnej do Bałtyku z pominięciem terytorium ówczesnych Prus. Składa się na niego 18 śluz, 14 na terytorium Polski, jedna graniczna i trzy na Białorusi. Mimo pierwotnego przeznaczenia jakim był masowy transport towarów, sytuacja polityczna doprowadziła do ujęcia jego roli jako trasy lokalnej wykorzystywanej w głównym stopniu do spławu drewna. Ta degradacja sprawiła, że kanał przetrwał w formie zbliżonej do pierwotnej.

Konferencja rozpoczęta we wtorek w Augustowie, potrwa do środy. Tego dnia jej uczestnicy pojadą na Białoruś.

W spotkaniu wzięła udział m.in. Ałła Fiodorowa, konsul generalna Republiki Białoruś w Białymstoku, przedstawiciele ambasady polskiej w Mińsku, białoruscy urzędnicy, radni wojewódzcy: Paweł Wnukowski i Bogdan Dyjuk, podlascy samorządowcy oraz przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego.

ms