Efektem realizacji polecenia jest konieczność przyjęcia docelowych zagęszczeń dzików w obwodach łowieckich nie wyższych niż 0,1 osobnika/km2 obwodu. Zmiana dotyczy zagęszczeń dzików z 0,5 szt. na km2 na 0,1 osobnika/km2 obwodu.

Gospodarka łowiecka w Polsce prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie „Prawo łowieckie" z dnia 13 października 1995 r., w oparciu o Roczne Plany Łowieckie i Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane. Szczegółowe wytyczne dotyczące rocznych i wieloletnich łowieckich planów określone są w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie rocznych planów łowieckich i wieloletnich planów hodowlanych.

Roczny plan łowiecki, zwany dalej "planem rocznym", sporządzany jest przez dzierżawców obwodów łowieckich, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) i podlega zatwierdzeniu przez właściwego nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu z Polskim Związkiem Łowieckim. Plan roczny sporządza się na okres tzw. „roku gospodarczego” od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca roku następnego. W przypadków obwodów wyłączonych z wydzierżawienia roczne plany łowieckie sporządzane są przez ich zarządców i podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Wieloletni Łowiecki Plan Hodowlany, zwany dalej "planem wieloletnim", sporządzany jest przez Dyrektorów regionalnych dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu z Marszałkami województw i Polskim Związkiem Łowieckim na okres 10 kolejnych lat gospodarczych. Obecny plan będzie obowiązywał do roku 2027 i jest powiązany z koncepcją rejonów hodowlanych, których celem jest prowadzenie wielkoobszarowego planowania w gospodarce łowieckiej. Rejonami hodowlanymi określane są obszary obejmujące swym zasięgiem całoroczne areały bytowania lokalnych populacji zwierzyny. Granice rejonów są wyznaczane z uwzględnieniem lokalizacji wszystkich kompleksów leśnych i naturalnych ciągów migracyjnych zwierząt. Dla każdego rejonu hodowlanego Wieloletni Łowiecki Plan Hodowlany sporządzany jest oddzielnie.

Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane stanowią cenną bazę informacji o lokalnych populacjach zwierzyny oraz stanowią ocenę zagospodarowania każdego obwodu łowieckiego gdyż zawierają wiele szczegółowych danych, tj:
- powierzchnię wyrażoną w hektarach, w tym powierzchnię gruntów leśnych,
- nazwę występujących gatunków zwierząt łownych,
- strukturę płciową występującej zwierzyny grubej,
- strukturę wiekową samców zwierzyny płowej,
- nazwy gatunków i szacunkową liczebność drapieżników,
- stan zagospodarowania rejonu hodowlanego:
a) liczbę i rodzaj urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej,
b) powierzchnię obszarów obsianych lub obsadzonych roślinami stanowiącymi żer dla zwierzyny na pniu (poletek łowieckich),
c) powierzchnię zagospodarowanych przez dzierżawców lub zarządców łąk śródleśnych
i przyleśnych,
- docelową liczbę łosi, jeleni, jeleni sika, danieli, muflonów, dzików na 1000 ha oraz docelowa liczba saren, zajęcy, kuropatw na 100 ha, w tym łosi i jeleni również na 1000 ha powierzchni leśnej, a zajęcy i kuropatw również na 100 ha powierzchni polnej.

Plan wytycza zadania polegające m.in. na gospodarowaniu lokalnymi populacjami zwierzyny grubej i zagospodarowywaniu obwodów łowieckich.

Zmiana wieloletniego łowieckiego planu hodowlanego jest dopuszczalna w przypadku min.: klęski żywiołowej; zmiany granic rejonu hodowlanego lub obwodu łowieckiego wchodzącego w skład tego rejonu; istotnej zmiany liczebności zwierząt łownych w rejonie hodowlanym; istotnej zmiany charakteru użytkowania gruntów; wprowadzenia zmiany na liście gatunków zwierząt łownych lub określenia okresu polowań na gatunek zwierzęcia łownego objęty dotychczas całoroczną ochroną; wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

W rocznych planach łowieckich i wieloletnich łowieckich planach hodowlanych uwzględnione jest optymalne gospodarowane populacjami zwierząt łownych oraz ochrony lasu przed szkodami wyrządzanymi przez te zwierzęta.