Film przywołuje różne następujące po tym spotkaniu zdarzenia, zarówno historyczne, jak i osobiste, dotyczące obu postaci znajdujących się po dwóch stronach barykady. Opowiada o nieudanej walce o równość, o ideologii, która przekształciła się w opresyjny reżim, o nacjonalistycznej propagandzie, a także o solidarności, która trwała tylko przez jakiś czas i nie doprowadziła do prawdziwego partnerstwa i jedności.

Film jest oparty na wystąpieniach publicznych Gomułki, a także fragmentach jego dzienników i biografii. Poprzez postać Gomułki reżyserka odkrywa osobę swojego dziadka, młodego i aktywnego komunisty ideowca, nieobecnego w kraju podczas wojennej zawieruchy. Gdy po powrocie do Polski zapragnął stać się częścią społeczeństwa socjalistycznego, nie spotkał się z miłym przyjęciem. Taki los był powszechny wśród pokolenia, które po II wojnie światowej emigrowało z Europy Wschodniej do Izraela – pokolenia pozbawionego równych szans i prawa do wyboru swojej przyszłości.

Yael Vishnizki-Levi jest artystką, kuratorką i producentką filmów. Ukończyła z wyróżnieniem studia licencjackie w Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych Besaleel w Jerozolimie. Studiowała także w Cooper Union for the Advancement of Science and Art oraz na Uniwersytecie w Tel Awiwie. Prace Vishnizki-Levi były prezentowane w wielu krajach, m.in. w Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu czy w Centrum Sztuki Współczesnej w Arad. Autorka brała udział w kilku programach rezydencji artystycznej, w tym w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie, Galerii Wschodnia w Łodzi, Nida Art Colony w Nidzie na Litwie, a także Arad Art&Architecture w Arad w Izraelu. Jako kuratorka współpracowała różnymi instytucjami, takimi jak: Centrum Kultury w Lublinie czy Galeria Binyamin w Tel-Awiwie. Od 2015 roku mieszka w Warszawie. Jest założycielką Artours Warsaw, platformy oferującej nastawione na obcowanie ze sztuką współczesną wycieczki po Warszawie w języku angielskim.