Zostanie przedstawiona krytyczna analiza algorytmu podziału dotacji podstawowej dla publicznych szkół wyższych. Algorytm ten jest bardzo silnym bodźcem ekonomicznym do pogoni za liczbą studentów, obniżania poziomu studiów i do redukcji kadry naukowo-dydaktycznej. Beneficjentami obecnego algorytmu są największe uczelnie oraz wydziały uczelni publicznych kształcące duże liczby studentów, zwłaszcza zaocznych. Jego szkodliwe działanie odczuwają natomiast mniejsze uczelnie, wydziały naukowe o małej lub średniej liczbie studentów, a także uczelnie prywatne.

Pokazane zostanie, że przy stosunkowo niewielkiej zmianie algorytmu można uczynić z niego koło zamachowe do uzdrowienia polskiego systemu nauki i szkolnictwa wyższego.