Soczewiaki przygotowywane były na wesela, chrzciny, pogrzeby. Częstowano nimi przychodzących do chałupy żebraków i tzw. „dziadów kościelnych”, którzy modlili się za dusze zmarłe, klęcząc przed kościołem.



Podawano je na zimno jako placek lub bułkę. Bułeczki z farszem pikantnym podawano do gorącego kwasu buraczanego.